"Πάσχα λύτρον λύπης..."

"Κύκλες Χαροκοπίου 2016: Μπαϊραχτιάρη του χορού ..."

"Κύκλες Χαροκοπίου 2016: Δημήτρη Τσιάρα και Τέτοιαν ώρα ήταν εψές"

"Κύκλες Χαροκοπίου 2016: Κάτω στα Ιεροσόλυμα"

"Στιγμιότυπα από τις κύκλες του Χαροκοπίου, 6/5/2016"

       Εις πείσμα της λυσσώδους λήθης που χαρακτηρίζει την εύμαρη, πλην πένητα πνευματικά και ηθογραφικά, εποχή μας αναβίωσαν και φέτος οι "κύκλες" στην πλατεία του Χαροκοπίου, την Παρασκευή της Διακαινησίμου Έβδομάδος. Το απειλούμενο με εξαφάνιση ιστορικό έθιμο, που σήμερα επιβιώνει μόνο στο Χαροκόπι, το Πετροβούνι, τους Χουλιαράδες και τα υπόλοιπα χωριά των Τζουμέρκων, δημιουργήθηκε από την ανάγκη των υπόδουλων στους Οθωμανούς Ελλήνων να επικοινωνήσουν ανεμπόδιστοι από τα μάτια των κατακτητών με τους συμπατριώτες τους στα πλαίσια μιας υγιούς κοινοτικής συνάθροισης, η οποία αποτελούσε πάντοτε απόρροια της λειτουργικής ζωής της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ταυτόχρονα, μέσω του κορυφαίου αυτού τρόπου διατήρησης της συνοχής και σύσφιξης των σχέσων των υπόδουλων Ελλήνων σε κοινοτικό επίπεδο, καλλιεργήθηκε όπως ήταν αναμενόμενο και ένας ανάλογος τρόπος γνωριμίας των νέων με τις υποψήφιες συζύγους τους. 

        Το έθιμο αυτό του βουκολικού ρομαντισμού, που χαρακτήριζε απόλυτα τον προεπαναστατικό Ελληνισμό, διατηρήθηκε ανόθευτο από γενιά σε γενιά για να φτάσει μέχρι τις μέρες μας ακέραιο και να τραγουδίεται και να χορεύεται όπως το τραγουδούσαν και το χόρευαν οι πατέρες μας, οι παππούδες μας, οι προπαππούδες μας κ.ο.ε. και επιβιώνει στη σημερινή εποχή, την εποχή του υλισμού, της ανθρωπαρέσκειας και του ατομισμού, της μανιώδους υιοθέτησης του δυτικού τρόπου ζωής και της ακατανόητης προσπάθειας αποκοπής από τον ομφάλιο λώρο της ελληνορθόδοξης παράδοσης και των καταβολών της φυλής μας, εις πείσμα όσων ξέχασαν τις ρίζες τους, αγνοώντας το παρελθόν τους, το οποίο γέννησε το παρόν του και είναι το μόνο που μπορεί να τροφοδοτήσει το μέλλον τους.

"Τέτοιαν ώρα ήταν εψές..."

"Η Ζωοδόχος Πηγή"

 

(Απόσπασμα από την ομώνυμη παράγραφο,
της Πτυχιακής Εργασίας "Οι Θεομητορικές εορτές",
του αποφοίτου της Α.Ε.Α. Βελλάς Ιωαννίνων
Δημητρίου Β. Χήτου).

       Η εορτή της Ζωοδόχου Πηγής είναι Θεομητορική εορτή. Αν και αφορά το πρόσωπο της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας δεν αντλεί το εορτολογικό της περιεχόμενο από το βίο της.

     Η εορτή αυτή, όπως μας πληροφορεί και το συναξάριο του Πεντηκοσταρίου την Παρασκευή της Διακαινησίμου Εβδομάδος, τελείται ως ανάμνηση των εγκαινίων του ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου· «Τῇ Παρασκευῆ τῆς Διακαινησίμου, ἑορτάζομεν τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμών καὶ Θεομήτορος, τῆς Ζωηφόρου Πηγῆς· ἔτι δὲ καὶ μνείαν ποιούμεθα τὼν ἐν τοῦτῳ τελεσθέντων ὑπερφυῶν θαυμάτων παρὰ τῆς Θεομήτορος [1].

"Ο Πανίερος Ναός της Αναστάσεως"