Κήρυγμα στην Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως.

       Του Ευαγγέλου Κίτσιου

        Θεολόγου.

       Εκφωνήθηκε στις 22/12/2013

    Στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου

   Αρχιμανδρείου πόλεως Ιωαννίνων.

      Διο σοι προσφέρομεν και ημείς, υπερ την χρηματικήν φορολογίαν, Ορθοδόξου πλουτισμόν Θεολογίας, τω Θεώ και Σωτήρι των ψυχών ημών.

  Πανοσιολογιώτατε Πάτερ, Τίμιον πρεσβυτέριον, εντιμότατοι εφοροεπίτροποι, αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί!

        Η Ανακαίνιση, η ανάκτηση του κατ εικόνα, η κατάργηση του θανάτου και η μεταβολή του φθαρτού σε αφθαρσία, του θνητού σε αθανασία ήταν το έργο του Μονογενούς Υιού και Λόγου, του διακοσμητού των πάντων κατά το Μέγα Αθανάσιο.

    Σκοπός της ενανθρώπησης είναι η απόδοση της Αθανασίας και Αφθαρσίας καταργουμένου του θανάτου και η επαναφορά του Ανθρώπου στην αληθινή Θεογνωσία και την αποκατάσταση της κυριότητος στην κτίση του Αληθινού και πραγματικού της κυρίου, Του Δημιουργού.

     Η σημερινή ημέρα, Κυριακή Προ Της Χριστού Γεννήσεως είναι ο τελευταίος οδοδείκτης πριν τη Μητρόπολη των Εορτών ,τα Χριστούγεννα. Η Αγία μας Εκκλησία καθορίζει και αφιερώνει αυτή την ημέρα στους προ Νόμου Προφήτες. Σε όλους που συνετέλεσαν στο μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως, της θείας Οικονομίας από Αδάμ του Πρωτοπλάστου έως Ιωσήφ του Μνήστορος, του αφανή τούτου ήρωα. Μνημονεύει τον Μέγα προφήτη Δανιήλ και τους τρείς Παίδες. Φέρει όλους εμάς προ του Θεοδέγμωνος Σπηλαίου της Βηθλεέμ, με σκοπό να δούμε και να πιστέψουμε, με σκοπό να προσφέρουμε πλούτο θεολογίας, πλούτο πνευματικό, πλούτο βιωματικό, πλούτο μετανοίας και δοξολογίας η οποία προέρχεται από την ενσάρκωση Του Θεού Λόγου.

      ¨Ο Άναρχος άρχεται και ο Λόγος σαρκούται.¨ Κατέρχεται εκ των άνω , τοις επι γής. Ταπεινώνεται εκούσια την πτωχεία του Αδάμ, αρχίζει να λαμβάνει σάρκα και οστά το απ αιώνος μυστήριον. Πλουτίζει και καινουργείται η σύμπασα κτίσις ¨παλινδρομούσα εις το πρώτον¨, στην προ της πτώσεως κατάσταση.H μόρφωση του Χριστού μέσα μας γίνεται με πνευματικές ωδίνες. Ο Απόστολος Παύλος λέγει ¨ Τεκνία  μου, ους πάλιν ωδίνω, άχρις ου μορφωθεί ο Χριστός εν υμίν ¨στη Προς Γαλάτας επιστολή του. Ωδίνες είναι ο ασκητικός αγώνας και μόρφωση είναι η θέωση και ο αγιασμός.

      Κατά  τους Αγίους Πατέρες αυτό που συνέβη σωματικά στην Παναγία, αυτό γίνεται πνευματικά σε κάθε έναν του οποίου η ψυχή παρθενεύει, δηλαδή καθαρίζεται από τα πάθη. Ο Κύριος που μια φορά γεννήθηκε κατά σάρκα, θέλει να γεννάται πάντοτε κατά πνεύμα, από αυτούς που θέλουν, και έτσι γίνεται βρέφος, διαπλάττοντας τον εαυτό του μέσα σ εκείνους δια των αρετών.

      Ο Θεός με τη δημιουργία μας έδωσε το ανώτερο, το κατ εικόνα και καθ ομοίωση, αλλά εμείς δεν το φυλάξαμε, το χάσαμε. Τώρα έρχεται ο Λόγος Του Θεού, το πρωτότυπο της δημιουργίας μας και παραλαμβάνει το κατώτερο, τη δική μας φύση, για να μας ελευθερώσει από τη φθορά και για να ανακαινίσει το σκεύος που αχρειώθηκε και συντρίφθηκε καθώς επίσης να μας απαλλάξει από την τυρρανία του διαβόλου, συνάμα να μας παιδαγωγήσει στη νέα ζωή.

     Η πτώση του Αδάμ δεν ήταν ηθική, αλλά οντολογική. Διεφθάρη ολόκληρη η ύπαρξή του. Η Ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου Του Θεού δείχνει το αγαθό και σοφό, το δίκαιο και δυνατό Του Θεού. Το αγαθό διότι δεν παρέβλεψε την ασθένεια του πλάσματος και έτεινε χείρα βοηθείας. Το σοφό γιατί βρήκε την καταλληλότερη λύση για κάτι που φάνταζε αδύνατο. Το δίκαιο διότι κατέστησε τον Άνθρωπο νικητή, με το να αναλάβει Ο Ίδιος τη θνητή και παθητή σάρκα του. Το δυνατό Του Θεού, γιατί αυτό μπορούσε να το κάνει, δηλαδή να γίνει άνθρωπος όντας ταυτοχρόνως αληθινός Θεός, ομοούσιος με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα κατά τον Άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό.

     Η Θεία Ενανθρώπηση καλείται και Κένωσις. Κένωσις επειδή ο Άκτιστος Θεός προσέλαβε το κτιστό της ανθρωπίνης φύσεως και το κτιστό ενώθηκε με το άκτιστο. Άνευ της Κενώσεως θα ήταν αδύνατη η πλήρωση, η θέωση του ανθρώπου. Κένωσις είναι η αγάπη, η θυσία, η προσφορά, η κατανόηση, η στήριξη του άλλου οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός.

        Η σημαντική παρουσία και Επιφάνεια Του Λόγου θεωρείται από τον φωστήρα της Αλεξανδρείας, το Μέγα Αθανάσιο, ως ο προσφορότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος για το έργο της ανακαίνισης, της σωτηρίας και πραγματικής θεογνωσίας.

         Σκοπός είναι η απόδοση της αφθαρσίας και αθανασίας στον άνθρωπο και η γνώση του Αληθινού Θεού, με τη νίκη του θανάτου η πρώτη και με την ανανέωση και ανάκτηση του κατ εικόνα η δεύτερη. Είναι εμφανές το σχέδιό Του για τον Άνθρωπο, για το πλάσμα Του.

  Ακούμε χαρακτηριστικά σε ένα από τα όμορφα τροπάρια της Εορτής των Χριστουγέννων,¨Ότε καιρός της επι γής παρουσίας Σου……της αιωνίου Σου Βασιλείας το Άναρχον εκαινουργήθη¨. Δηλαδή , ο Παλαιός των ημερών, έρχεται στον κόσμο και επέρχεται η των πάντων ανακαίνισις, ανάπλασις. Καινή βιοτή, Καινή Βασιλεία, Καινός Χρόνος….

   Το Γεγονός Της Σαρκώσεως Του Λόγου διασπά το χρόνο και τον καινοποιεί. Ο Υπέρχρονος ενδύεται το χρόνο, ο χρόνος φιλοξενεί τον Άχρονο. Η Κυρία Θεοτόκος γίνεται ο χώρος, όπου και φύσις καινοτομείται και χρόνος. Η Θεοτόκος μας ανοίγει τη θύρα της αγάπης, γενομένη η Ιδία θύρα ελέους , ευσπλαγχνίας και Σκεύος εκλογής Του πάντων Δημιουργού και Θεού των Όλων. Η Υπερευλογημένη, είναι η μοναδική Πύλη δια μέσου της οποίας ανατέλλει το Φώς Της Θείας Ευσπλαγχνίας.

    Μέσα από αυτήν διακρίνεται το Έλεος Του Παντοκράτορος για τον Άνθρωπο. Πως εμείς αδελφοί μου μετα από όλα αυτά να μη προσφέρουμε Ορθοδόξου πλουτισμόν Θεολογίας; Το έργο της ενσαρκώσεως Του Χριστού δεν απέβλεπε απλώς να συστήσει μία κλειστή ομάδα οπαδών, να ιδρύσει μία κοινωνία ανθρώπων, μια «εκκλησία» από τις πολλές ομάδες εκείνης της εποχής. Απέβλεπε αντιθέτως σε μία Βασιλεία ανάμεσά μας, εμπρός μας και εντός μας.

      Η Σάρκωσις Του Υιού και Λόγου είναι η τελείωσις της Παλαιάς Διαθήκης και η έλευσις Της Χάριτος. Το πλήρωμα της προσδοκίας των Προπατόρων και των Προφητών. Η απαρχή της σωτηρίας μας, διότι χωρίς τη Σάρκωση δεν θα υπήρχε η Βάπτισις, η Μεταμόρφωσις , η Ανάστασις και η Ανάληψις. Η Εκκλησία δεν είναι ιδεολογία, διότι είναι η πραγμάτωσις της αγάπης Του Τριαδικού Θεού.

    Ερωτά ο ιερός Χρυσόστομος, ο φωστήρ της Οικουμένης. Τι εστίν η Βασιλεία; Και απαντά ο ίδιος με τα λόγια Του Χριστού*¨η παρουσία η εμή¨. Η σημερινή εποχή, η εποχή της πτωχείας, όχι της πνευματικής βεβαίως αλλά της υλικής, προετοιμάζει όλους εμάς όχι μόνο για τη Μητρόπολη των Εορτών , τα Χριστούγεννα, αλλά για την Παρουσία όλων έναντι του Κριτού μας.

     ¨Η Βασιλεία εντός ημών εστί¨¨.Κάθε ένας, κάθε μία από όλους μας καλείται από Τον Κύριο να προσφέρει Ορθοδόξου Πλουτισμόν θεολογίας με τη βιοτή. Η Σωτηρία μας εξαρτάται από την άσκηση της αγάπης ανεξαιρέτως σε όλους. Της ανυποκρίτου αγάπης. Διότι όταν θα ζεί μέσα μας ο Χριστός που εικονίζεται στα πρόσωπα των συνανθρώπων μας, έχοντας απορρίψει τον ατομισμό, τότε θα ζήσουμε πραγματικά Χριστούγεννα!

Καλόν και ευλογημένον Άγιον Δωδεκαήμερον!