1. Γυνή τις Σταμάτω τοὔνομα, ἀπὸ τὴν Λεσινίτζαν τοῦ Ζαγορίου, ἔχουσα τὴν δεξιὰν τῆς χεῖρα παραλελυμένην καὶ ἀκίνητον πρὸ μηνῶν δύο, ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἁγίου, ἔδραμε μετ’ εὐλαβείας, ἔχουσα μεθ’ ἑαυτῆς τὸν πατέρα τῆς καὶ τὸν πενθερόν της. Σάββατον ἑσπέρας ἧν, ὅταν ἔφθασεν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, καὶ διανυκτερεύσασα κειμένη ἐπὶ τοῦ τάφου, τὸ πρωΐ τῆς Κυριακῆς εὑρέθη ὑγιής· καὶ λαβόντες αὐτὴν ὅ,τε πατήρ της καὶ πενθερός της, ἀνεχώρησαν χαίροντες.
2. Παιδίον ὀκταετὲς ἐκ τῶν πέριξ χωρίων, ἄλαλον καὶ παραλελυμένον τοὺς πόδας ἐκ γενετῆς, κείμενον ἐν τῷ τάφῳ τοῦ Ἁγίου μετὰ ἄλλων πολλῶν ἀσθενῶν, ἐθεραπεύθη μὲ ἔκπληξιν πάντων, καὶ ἤρχισε καὶ νὰ ὁμιλῇ, καὶ νὰ περιπατῇ ἐλευθέρως.
3. Ἔτι δύο παιδία ἀδέλφια ἄῤῥεν καὶ θῆλυ, τὸ ἕν τεσσάρων χρόνων, τὸ ἀλλο χρόνων ὀκτώ, καὶ τὰ δύο παραλελυμένα τοὺς πόδας ἐθεραπεύθησαν ἀμφότερα.
4. Ὁμοίως καὶ ἄλλο παιδίον ὀκτὼ ἐτῶν ἀπὸ χωρίον Λόγγον τῆς Ἐπαρχίας Δρυϊνουπόλεως, παράλυτον ἐκ γενετῆς, προσελθὸν εἰς τὸν τάφον ἐθεραπεύθη.
5. Γυνή τις Αἰκατερίνα τοὒνομα ἀπὸ χωρίον Πράμαντα τοῦ Τζουμερκίου, πάσχουσα ἀπὸ πόνους δριμύτατους τῶν ἐντοσθίων, προσελθοῦσα μετ’ εὐλαβείας ἐθεραπεύθη.
6. Κόρη τις δώδεκα ἐτῶν ἐκ τοῦ Μετσόβου, ἀπὸ σεληνιασμὸν δεινόν, συνεχῆ καὶ πολυχρόνιον πάσχουσα, προσελθοῦσα μετ’ εὐλαβείας εἰς τὸν τάφον ἐθεραπεύθη.
7. Ἕτερον παιδίον τετραετὲς Νικόλαος τοὒνομα ἀπὸ χωρίον Δολιανά, παραλυτικὸν πρὸ τριῶν χρόνων, προσενεχθὲν ὑπὸ τῆς μητρός του Δέσπως εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐθεραπεύθη.
8. Ἄλλη τις γυνὴ Στασινὴ τοὒνομα ἀπὸ χωρίον Κρίποβον, πάσχουσα ἀπὸ δεινὴν φαγούραν καθ’ ὅλον τὸ σῶμα, σχεδὸν τρεῖς χρόνους, ὁμοῦ καὶ τὸ τέκνον τῆς δύο ἐτῶν, τὸ ὁποῖον ἐγεννήθη μὲ τὸ ἴδιον πάθος τῆς μητρὸς τοῦ, παρακινηθεῖσα ἀπὸ πολλούς, ἵνα ἀπέλθῃ εἰς Ἰωάννινα εἰς ἰατρούς, ἀποκριθεῖσα, θέλω ὑπάγει εἰς τὸν ἀληθινὸν ἰατρὸν τὸν Νεομάρτυρα Γεώργιον καὶ ἐλθοῦσα μετὰ πίστεως θέρμης, ἠλευθερώθη ἀπὸ τ ὁ πάθος, ὁμοῦ καὶ τὸ τέκνον της.
9. Γυνή τις σύζυγος τοῦ Ἀναγνώστου Οἰκονόμου ἀπὸ Βήσσανην παράλυτος γενομένη καθ’ ὅλα τὰ μέλη τῆς, ἅμα ὁποῦ τὴν ἄλειψαν μὲ ἔλαιον ἐκ τῆς κανδήλας τοῦ Ἁγίου ἐθεραπεύθη.
10. Ἄλλη τις γυνὴ Παρασκευὴ τοὒνομα ἀπὸ χωρίον Κοτζανόπουλον τῆς Λάμαρης, πάσχουσα ἀπὸ δεινὴν ὅλων, τῶν μελῶν τῆς παραλυσίαν, ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἁγίου, ἐξεκίνησε μετ’ εὐλαβείας διὰ νὰ ἔλθῃ πρὸς τὸν Ἅγιον καθ’ ὁδὸν ὁποῦ ἦτον εἰς τὸ ἄλογον ἀρχισε νὰ ἀναλαμβάνῃ, καὶ καταβᾶσα ἀπὸ τὸν ἵππον, ἀρχισε νὰ περιπατῇ καὶ ἕως οὗ νὰ φθάσῃ εἰς τὸν Ἅγιον ἔλαβεν ἐντελῶς τὴν ὑγείαν της.
11. Ἄλλη τις γυνὴ Χάηδω τοὒνομα ἀπὸ χωρίον Καστανιὰ τοῦ Ἀσπροποτάμου, πάσχουσα ἀπὸ δεινὴν ἀσθένειαν παραλυσίας καθ᾿ὅλα τὰ μέλη τῆς, καὶ ἐτοιμασθεῖσα νὰ πηγαίνη εἰς τὸ Μέτζοβον νὰ ἐπισκεφθῇ ἀπὸ τὸν ἰατρὸν τοῦ Μετζόβου, κατ᾿ ὄναρ τῆς φαίνεται ὁ Ἅγιος νέος μὲ τὴν φουστανέλλα του, καὶ τὴν διατάττει νὰ πηγαίνῃ εἰς τὰ Ἰωάννινα, ἐκεῖ εἶναι ἰατρὸς καλὸς καὶ αὐτὴ τὸν ἀπήντησε δὲν ἔχει ζῷον καὶ ἄνθρωπον νὰ τὴν μετακομίσῃ ἐκεῖ καὶ ὁ Ἅγιος τῆς εἶπε νὰ περιμένῃ ζῷον. Καὶ τὴν αὔριον ἦλθεν ἐνας χριστιανὸς καὶ τὴν ἐφόρτωσεν εἰς τὸ ζῷόν του καὶ τὴν ἔφερεν εἰς τὸν Ἅγιον. Καὶ ὦ τοῦ θαύματος ! τὴν ἰδίαν ἡμέραν ἐσηκώθη εἰς τοὺς πόδας τῆς. Ὁμοίως καὶ τὰ χέρια της ἰατρεύθησαν, τὰ ὁποία ἦσαν ἄπλυτα ἕξ μῆνας, καὶ τότε ἔλαβε σαπούνι καὶ τὰ ἔπλυνε. Τὸ παράδοξον τοῦτο θαῦμα τοῦ Ἁγίου, καθὼς καὶ τὰ ἀνωτέρω θαύματα, ἐδημοσιεύθη ἐνώπιον τοῦ τότε᾿Ἀρχιερέως κυρίου Ἰωακεὶμ Ἁγίου Ἰωαννίνων, τοῦ καὶ πατριαρχεύσαντος, καὶ ἐπὶ πάντων τῶν προὐχόντων τῆς πόλεως.
12. Ἰωάννης τις Κολιοῦ, ἀπὸ χωρίον Ῥωμανὸν τοῦ Σουλίου, ἔχωντας θυγατέρα Αἰκατερίναν ὀνόματι πάσχουσαν ἀπὸ σεληνιασμὸν ἀκατάπαυστον χρόνους ἕνδεκα, ἦλθεν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, καὶ ἔπῃρε χῶμα ἀπὸ τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, καὶ ὀλίγον κηρὶ ἀπὸ τὰς λαμπάδας ὀποῦ ἔκαιον ἐπάνω εἰς τὸν τάφον, καὶ ἀπελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν του, τὸ μὲν χῶμα ἔβαλεν εἰς τὸ νερὸν καὶ τῆς ἔδωκε καὶ ἔπιεν, καὶ μὲ τὸ κηρὶ τὴν ἐκάπνισε, καὶ ὦ τοῦ θαύματος ! ἠλευθερώθη ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ σεληνιασμού. Ὁ ἴδιος ὁ πατήρ τς ἐλθὼν εἰς τὸν ῥηθέντα πρῴην Ἰωαννίνων, διηγήθη ἰδίοις χείλεσι τὸ θαῦμα.
13. Κόρη τις ὀκτὼ ἐτῶν εἰς τὸ ῥηθὲν χωρίον Καστανιὰ πάσχουσα ἀπὸ πολυχρόνιον σεληνιασμόν, καὶ ἐπικαλεσθεῖσα τὸν Ἅγιον, ἐν ᾧ ἔμελλε νὰ τὴν ἐνοχλήσῃ τὸ πάθος, ἐθεραπεύθη, καὶ πλέον δὲν τὴν ἠκολούθησεν. Ἐντόπιοι ἀπ᾿ ἐκεῖ ἐλθόντες εἰς Ἰωάννινα διὰ νὰ προσκυνήσουν τὸν Ἅγιον, τὸ διηγήθησαν φιλαλήθως.
14. Τοῦ Ζαβογιάννου Καλαρυκιότου ἡ σύζυγος προσβληθεῖσα ἀπὸ φρενοληψίαν κακήν, καὶ καταναλώσασα ἀργύριον οὐκ ὀλίγον εἰς τοὺς ἐν Κερκύᾳα ἰατρούς, καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα, λαβοῦσα ἔλαιον ἐκ τῆς κανδήλας τοῦ Ἁγίου καὶ πιοῦσα ἐθεραπεύθη ἀμέσως, ὁ δὲ σύζυγός της Ζαβογιάννης ἐξαπέστειλεν εἰς τοὺς ἐνταῦθα ἐπιτρόπους τῆς Ἐκκλ. τοῦ Ἁγίου τάλλαρα εἴκοσι καὶ πέντε, καὶ γράμμα του ὁμοῦ εὐχαριστήριον πρὸς τὸν Ἅγιον.
Τὰ ἄνωθεν θαύματα ἐτελέσθησαν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου. Σημειώνομεν δὲ ἐκ τῶν πολλῶν θαυμάτων, ὅσα εἰς τὸν σεβάσμιον οἶκον τοῦ Ἁγίου ἐτελέσθησαν δ’ ἐνεργείας τῆς εἰκόνος του, τὰ ἐφεξῆς.
15. Γεώργιός τις, υἱὸς τοῦ Οἰκονόμου τῆς Μητροπόλεως τῶν Ἰωαννίνων, τὸ χιλιοστὸν ὀκτακοσιοστὸν καὶ πεντηκοστὸν τρίτον ἔτος τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως κατὰ μῆνα Ἀπρίλιον, περιπεσὼν ἐκ συνεργείας τοῦ Διαβόλου εἰς τὸ τοῦ σεληνιασμοῦ πάθος, καὶ ἀπελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἁγίου, ἐγκρατευόμενος καὶ νηστεύων τεσσαράκοντα ἡμέρας, ἐθεραπεύθη ὁ νέος καὶ πλέον δὲν τῷ συνέβη αὐτο τὸ πάθος μέχρι τῆς σήμερον.
16. Τῇ 18 Μαΐου 1853. Ἄγαμος χριστιανή, τοὒνομα Σούλτω, ἀπὸ χωρίον Λάηστα τοῦ Ζαγορίου, ὑπέπεσεν εἰς δεινοτάτην ὀφθαλμικὴν ἀσθένειαν, μὴ βλέπουσα τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, καὶ ἀπελπισθεῖσα, μετεφέρθη εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Νεομάρτυρος ἐπικαλουμένη τὴν ἴασίν της, ἐν ὅλῃ ψυχῇ καὶ καθαρᾷ τῇ καρδίᾳ, ἀλλὰ μετὰ δύο ἡμέρας τῆς μετακομίσεώς της, ἀπηλλάχθη ἐντελῶς τῆς ἀσθενείας της ταύτης κατὰ τὴν πίστιν της, καὶ δοξάζουσα τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ἅγιον ἀνεχώρησε μὲ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν.
17. Τῇ δεκάτῃ ἐνάτῃ Μαΐου 1853, θυγάτηρ Γεωργίου Ἰωάννου Δερβένου καὶ Σωσάννης τοὒνομα Εὐγενία, ἐτῶν δεκαὲξ ὑπανδρευμένη, ἐκ τῆς χώρας Μονοδένδρι τοῦ Ζαγορίου, ὑπέπεσεν εἰς ἀσθένειαν βαρυτάτην, ὥστε τὰ ὑπὸ τὴν κοιλίαν καὶ κάτω μέλη τοῦ σώματος τῆς ἔμειναν πλέον ἀκίνητα καὶ εἰς παραλυσίαν πάσχουσα ὅθεν πέντε μῆνας οὕτω πως, καὶ μὴ δυνηθεῖσα ἐν τῷ χωρίῳ ὑπὸ ἰατρῶν θεραπευθῆναι. διὰ προτροπῆς τῶν συγγενῶν καὶ ἄλλων χωριανῶν ἐτέθη ἐφ᾿ ἵππου, καὶ δεθεῖσα καὶ βασταζομένη μετεφέρθη εἰς τὴν πόλιν τῶν Ἰωαννίνων, ὅπως ἐπισκεφθῇ καὶ ὑπὸ ἄλλων ἰατρῶν, ἀλλὰ τόσον αὕτη, καθὼς καὶ οἱ γονεῖς της προτιμήσαντες τὴν μετακόμισιν εἰς οἰκίαν τοῦ Νεομάρτυρος, καὶ ἀλείψαντες τὰ παραλυτικὰ μέλη τοῦ σώματος τῆς ἐκ τοῦ ἐλαίου τῆς κανδήλας τοῦ Ἁγίου, ἐδέοντο μὲ πίστιν τὴν ἴασίν της, τὴν δὲ ἐπαύριον μόνη ἡ ἀσθενὴς Εὐγενία ἐν μεσημβρίᾳ ᾐσθάνθη σεισμόν τινα, καὶ παραχρῆμα αἴφνης ἐνόησεν ἐλεύθερα καὶ ἰσχυρὰ τὰ παραλυτικὰ μέλη τοῦ σώματός της καὶ ὑγιῆ· καὶ ὡς ὠθουμένη ὑπὸ ξένης θείας δυνάμεως ἠγέρθη ἄκουσα, καὶ ἱσταμένη εἰς τοὺς πόδας ἐπεριπάτει ἐλευθέρως, θαυμάζουσα καὶ ἡ ἰδία, θεωροῦσα ἀπηλλαγμένην ἑαυτὴν ἐκ τῆς ὁλικῆς ἀσθενείας της διὰ μιᾶς, εὐχαριστοῦσα καὶ δοξολογοῦσα τὸν Σωτῆρά της. Οἱ δὲ γονεῖς της ἐναγκαλισθέντες ταύτην, χαίροντες καὶ δακρυῤῥοοῦντες ἐκ τῆς χαρᾶς των, ἐδόξαζον τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ἅγιον. Ὅθεν, τοῦ θαύματος τούτου διαγγελθέντος ἐν τῇ πόλει Ἰωαννίνων, προσῆλθον πάσης τάξεως ἄνθρωποι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, καὶ εἶδον ἰδίοις ὄμμασι τὴν χριστιανὴν ταύτην ἐλευθέραν πάσης ἀσθενείας καὶ περιπατοῦσαν ὡς νὰ μὴ ἦτο πρότερον ἀσθενής.
Εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ τεράστια τοῦ Ἁγίου,
τὰ ὁποῖα χάριν συντομίας δὲν κατεχωρίσθησαν ἐνταῦθα.
http://voutsinasilias.blogspot.gr/2010/01/17_4775.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου