"Τα κάλαντα του Λαζάρου"

Καλώς μας ήρθ΄ ο Λάζαρος

και φέτος και του χρόνου,

και τ' Αβαϊώ και η Λαμπρή

καλώς κι αυτή να έρθ',

με τ' άσπρα με τα κόκκινα

και με τα λουλουδάτα.

Για σηκωθείτε Χριστιανοί

για σηκωθείτ' αδέρφια,

στην εκκλησιά να τρέξετε

να ιδείτε μέγα θάμα,

να ιδείτε και το Λάζαρο

πως είναι πεθαμένος!

Να ιδείτε πως τον έκλαιγαν

τρεις τέσσερες γυναίκες,

η Μάρθα η Μαγδαληνή

κι η μάνα του Λαζάρου,

του Ιακώβ΄η αδερφή

η πρωτογεννημένη.

Κι ο Κύριος επέρασε

και τις καλημερίζει,

-Καλή σου μέρα Μάρθα μου.

-Καλώς τον Κύριο που 'ρθε.

-Μάρθα μου πού ειν' ο Λάζαρος

που είν΄κι ο αδερφός σου.

-Ο Λάζαρος επέθανε 

εδώ και τρεις ημέρες!

-Για δείξτε μου το μνήμα του, 

για δείξτε μου τον τάφο.

Και τού δειξαν το μνήμα του

και τού δειξαν τον τάφο.

Γονατιστός εκάθισε,

την προσευχή του λέει.

-Για σήκω σήκω Λάζαρε

και μη βαριοκοιμάσε.

-Κρατείστε με να σηκωθώ

και βάλτε με να κάτσω.

Και φέρτε μου κρύο 

να πιω να ξεδιψάσω.

-Για πες μας πες Λάζαρε,

τί 'δες αυτού που πήγες;

-Ήταν το χώμα μου βαρύ,

βαρύ κι αραχνιασμένο.

Εδώ που τραγουδήσαμε

πέτρα να μη ραγίσει,

κι ο νοικοκύρης του σπιτιού

πολλά χρονιά να ζήσει!

Να ζήσουν τα παιδάκια του

κι ό,τ' αγαπάει η ψυχή του!