"Η προσφώνηση επί τη υποδοχή του Ιωαννίνων στην Κράψη"

"

Υπό του 
Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου 
π. Νικολάου Αλεξίου

(Εκφωνηθείσα εις Κράψην επί τη υποδοχή του νέου Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μαξίμου)  

Σεβασμιώτατε,

      Τρανή η μέρα η σημερινή για το μικρό, συνάμα και μεγάλο, ιστορικό χωριό μας. Ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος αγαλλιασώμεθα και εφρανθώμεν εν αυτή! Χαρμόσυνη η σημερινή μέρα για όλους εμάς που βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Χαρμόσυνα χτυπάει και η καμπάνα τ΄ Αϊ Νικόλα μας κι ενώνει τη φωνή της με τ' άλλα δέκα καμπαναριά απ' όλα τα παρεκκλήσια μας και ακούγονται μακρυά, πέρα από το ποτάμι. Στη Βάξια και στη Τζιόρα, κι απ' το Τζιουμέρκο ως το Ζαγόρι και πίσω ως τα βλαχοχώρια της Πίνδου και διαλαλούν το χαρμόσυνο μήνυμα, και λένε: Σήμερα στον Αϊ Νικόλα μας διαβάζει ο Δεσπότης!

      Σεβασμιώτατε, δεν είναι υπερβολή να ειπούμε ότι την ημέρα τη σημερινή την καρτερούσαν οι αιώνες. Πρώτος σας ανέμενε ο προστάτης Άγιός μας, ο Αϊ Νικόλας μας που όλοι εμείς Κραψίτες τον έχουμε προσκέφαλο και απαντοχή. Και δεν υπάρχει τίποτε ιερότερο στη ζωή μας από την εκκλησιά μας, τη δικιά μας εκκλησιά, την εκκλησιά που βαπτιστήκαμε και γίναμε Χριστιανοί Ορθόδοξη και που σ΄ αυτή θα αφήσουμε τα κόκαλά μας, δίπλα στα οστέα των προπαππούδων μας.

          Και μαζί με τον Αϊ Νικόλα μας σας περίμενε ο Πατριάρχης μας, που έχτισε τον ναόν αυτόν πρωτού 451 χρόνια εις μνημόσυνον των γονέων του Νικολάου και Πανάγιως. Κι αντάμα με τον Πατριάρχη μας σας περίμεναν οι επιφανείς αγιογράφοι του ναού αυτού, τα αδέλφια Φράγκος Κατελάνος και Γεώργιος Ιερεύς, Εκκλησιάρχης Θηβών της Βιωτίας, μαθηται του Θεοφάνους του Κρητός, οι οποίοι εκόσμησαν τον ναόν αυτόν με τας θαυμασίας τοιχογραφίας του, τας οποίας θαμαύζουν οι αιώνες.
              Σας ανέμενε, ακόμα δεσπότη μου, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που διάβηκε από το γεφύρι που είχε χτίσει ο Πατριάρχης στον Άραχθο, και στήριξε με το λόγο του, τα θαύματα και τις προφητείες του τον υπόδουλο λαό των Ηπειρωτών και κράτησε άσβεστη τη φλόγα των Ρωμιών για το "ακριβό ποθούμενο".

                Σας καρτερούσαν επίσης, οι εξήντα Κραψίτισσες μανάδες που έστειλαν τα παιδιά τους αντάμα με τον Ήρωα Κραψίτη Οπλαρχηγό Γιάννη Κώστα και μαζί με τα άλλα εκατόν είκοσι παλικάρια από τη Σαμαρίνα με το δικό τους Καπετάνιο Μίχο Φλώρο, στην πολιορκία του Μεσολογγίου, και πολέμησαν στη ντάπια του Μακρή κι έπεσαν κατά την Έξοδο. Και πάει το αίμα τους νερό κι έγινε αυλάκι και πότισε το Δέντρο της Λευτεριάς για να ανθίσει και να βγάλει αργότερα τον καρπό της λευτεριάς. Και δεν γύρισε κανείς πίσω στο σπίτι του, κι έγιναν θρύλος, ιστορία, μοιρολόι κι ύστερα τραγούδι στο στόμα των ίδιων των μανάδων τους, των γυναικών τους και των θυγατέρων τους:

 "Εσείς παιδιά κλεφτόιπουλα, παιδιά απ' τη Σαμαρίνα,

 σαν πάτε απάνω στα βουνά, ψηλά στα βλαχοχώρια, 

ντουφέκια να μη ρίξετε, τραγούδια να μην πείτε. 

Κι αν σας ρωτήσει η μάνα μου κι η δόλια η αδερφή μου,

 μην πείτε πως σκοτώθηκα, πως είμαι σκοτωμένος. 

Να πείτε πως παντρεύτηκα κάτω στο Μεσολόγγι, 

πείρα την πλάκα πεθερά, τη μαύρη γης γυναίκα".      

  
            Σας καρτερούσε η γενεά του 1821 με τον Οπλαρχηγό Θανάση Σιάμο."Βαρύ φόρο αίματος έδωσαν οι Κραψίτες" ως γράφει ο συντοπίτης μας, Συρρακιώτης ποιητής Κώστας Κρυστάλλης. Εκτός δε τούτων και πολλούς άλλους παραχώρησε εις τον Ιερόν Αγώνα το Κράψι, ων τα ονόματα μετά τούτων και άλλων ελησμονήθησαν δυστυχώς!
             Σας περίμεναν οι καλόγεροι της παρακείμενης Ιεράς Μονής Γκρόπα Παναγιάς, από τον πνευματικό Καλλίνικο έως τον τελευταίο Ηγούμενο Άνθιμο. Καθώς και οι παπάδες του Ναού αυτού, από τον παπά Γιάννη Χρόνη έως τον ήρωα παπά Χρηστάκη. Και μαζί με τις καλογέρισσες του Άι Νικόλα, το απλοϊκό ποίμνιο τους, που μερίμνησαν για την εκκλησιά μας και έφτασε ως τις μέρες μας.
             Σας περίμεναν κι εκείνοι που τα ονόματά τους είναι γραμμένα στην πλάκα του ηρώου, έξω απ' την πόρτα της εκκλησιάς. Πολέμησαν κι αυτοί, κι έχασαν τα νιάτα τους για τα ίδια ιδανικά. Σας περίμενε κι εκείνο το άσπρο μάρμαρο που κοσμεί την πλατεία του χωριού μας και εικονίζει την μορφή του αειμνήστου προέδρου της Κοινότητός μας, Αποστόλου Καντζέλη, ανδρός ποικιλοτρόπως ευεργετούντος τους συμπολίτας του.
             Και μαζί με τους συγχωρεμένους, σας καρτερούσαμε κι όλοι εμείς οι ζωντανοί Κραψίτες, απ' τους ασπρομάλληδες γέροντες μέχρι τα παλικάρια αυτά που σας δορυφορούν σήμερα, δεσπότη μου. Κι ομοιάζουμε με το ποίμνιο εκείνο που σιγά σιγά αποκτά ποιμένα. Κι είδαν τα μάτια μας δεσπότη στο θρόνο τ' Άι Νικόλα μας, που δεν είχε ανέβει τα τελευταία εκατόν είκοσι χρόνια, εάν εξαιρέσουμε την περσινή εορτή των 450 ετών. 
      Κι ο λόγος της προσμονής αυτής, ζώντων και κεκοιμημένων, ένας και μοναδικός: να μας αναφέρετε Σεβασμιώτατε. Να αναφέρετε στο Ιερό Θυσιαστήριο τα ονόματα γνωστών και αγνώστων, όλων των συγχωριανών μας που έζησαν εν ορθοδόξο πνεύματι, και αναπαύθησαν εν Κυρίω, είτε εδώ είτε στην ξενιτιά.
        Αλλά να αναφέρετε και τη γενεά μας που αξιώθηκε να αποκαταστήσει το αρχαίο τούτο μνημείο. Από την Ελληνική Πολιτεία, πρωτοστατούντος του Περιφερειάρχου μας κ. Αλεξάνδρου Καχριμάνη και του συγχωριανού μας πρώην Νομάρχου κ. Νικολάου Ζαρμπαλά, οι οποίοι ενέταξαν και χρηματοδότησαν τις εργασίες αποκαστασάσεως μέσω οικονομικών προγραμμάτων του Ελληνικού Κράτους, έως τους μεγάλους ευεργέτες μας αδελφούς Δημήτριον και Ευάγγελον Κααντζέλην, που συνέχισαν και ολοκλήρωσαν την αποκατάσταση και τον εξωραϊσμό. Κατασκευάσαντες δε τα πέριξ του ναού καλντερίμια, καθώς και τις δύο πλατείες αμπελικού και το οστεοφυλάκιο, ώστε να μπορούμε σήμερα εμείς να αναφωνήσωμεν: "ποτέ χριστιανική φωνή Θεόν δε θα δοξάσει σε πιο ομορφότερη εκκλησιά".
         Όμως τα τελευταία χρόνια, ενώ κάθε Κυριακή στη Μητρόπολή μας "τα Μαναστήρια ψέλνουνε κι εκκλησιές διαβάζουν, μόν΄ η δική μας εκκλησιά δεν ψέλνει δε διαβάζει". Ο σεβάσμιος εφημέριός μας πατήρ Δημήτριος κάμπτεται, Σεβασμιώτατε, κάτω από το βαθύ γήρας των 90 ετών, κι από την κόποση της εφημερίας του διακονών μια ζωή νύχτα και μέρα μέσα στο ναό αυτό. Και θέλουμε σήμερα εδώ, μπροστά στο δεσπότη μας, όλοι εμείς οι νεότεροι να καταθέσουμε τις άπειρες ευχαριστίες μας και την ευγνωμοσύνην μας στο σεβάσμιο πρόσωπό σου γέροντα. Ευχαριστώντας θερμώς και τους πατέρες οι οποίοι εν εσχάτοις έτεσιν εξυπηρετούν την ενορία μας: π. Κωνσταντίνον, π. Δημοσθένην και π. Παύλον.

Ομοθυμαδόν 

άπαντες οι παρευρισκόμενοι 

παρακαλούμεν την αγιοσύνην σου:

     Θέλουμε  Σεβασμιώτατε να λειτουργείται και οι δική μας εκκλησιά, και να είστε βέβαιος πως οι Κραψίτες, εγγόνια και δισέγγονα του Πατριάρχου Ιωάσαφ, σαν ξέρουν ότι λειτουργάει ο Άι Νικόλας μας με μόνιμο ιερέα, σαν το μελίσσι στο κρινί απ' όπου κι αν βρίσκονται σκορπισμένοι, θα έρχονται να λειτουργηθούν και να ανάψουν κερί στα κόκαλα των γονέων τους.Έτσι, θα αναφέρεται και το δικόσας όνομα εις το αρχαίον τούτο Ιερόν Θυσιαστήριον:

"Εν πρώτοις μνήσθητι Κύριε του Αρχιεπισκόπου ημών Μαξίμου, ον χάρισαι ταις Αγίαις Σου Εκκλησίαις εν ειρήνη, σώον, έντιμον, υγειά, μακροημερεύοντα και ορθοτομούντα τον Λόγον της Σης Αληθείας".

      Εξ ονόματος γηραιού μας εφημερίου, της Εκκλησιαστικής Επιτροπής, των Προέδρων των Κοινοτήτων μας - Κράψης, Ανατολικής και Δρίσκου, της Αδελφότητος Κραψιτών Ιωαννίνων, της Αδελφότητος Κραψιτών Αθηνών, του Πολιτιστικού Συλλόγου Κραψιτών και του Πολιτιστικού Συλλόγου Σεισμοπλήκτων,

σας καλωσορίζουμε στο χωριό μας 

και σας ευχαριστούμε θερμά, διότι δεν ξεχάσατε κι εμάς το "μικρόν ποίμνιον" και μας αγιάσατε σήμερα, παρέχοντας τας πατρικάς σας ευχάς.

      Εις ανάμνησιν της πρώτης επισκέψεώς σας στο Κράψι, δεχθείτε παρακαλώ ένα ξυλόγλυπτο, παραδοσιακό σεντούκι, δείγμα Μετσοβίτικης ξυλογλυπτικής τέχνης, το οποίο εσωτερικά έχει ζωγραφισμένη την πόλη των ονείρων μας, την Κωνσταντινούπολιν.  Μέσα σ' αυτή την κασέλα θα βρείτε Σεβασμιώτατε μια βελέντζα κόκκινη, υποδεικνύουσσα το χαρμόσυνον και ευτυχές της σημερινής ημέρας, μαζί δε με αυτή, διάφορα προϊόντα της γης μας. 

Και κάπου εκεί μ΄όλα αυτά, την υιικήν αφοσίωσιν των Κραψιτών εις το σεπτόν πρόσωπόν σας.