"Ο Ιερός Κλήρος που δυστυχώς εξέλιπε" (α΄)

  

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα του μακαριστού Ιερέως Σπυρίδωνος Νάκα (Παπανάκα) από το Βαθύπεδο (Προσβάλα) Ιωαννίνων, που προλογίζει το πόνημά του "Κυριακοδρόνιον - ομιλίες των Κυριακών και μερικών εορτών".

       Γεννήθηκα στις 15 Ιανουαρίου 1904. Το έτος 1909 άρχισα να πηγαίνω στο σχολείο να μάθω την Άλφα-Βήτα. Τελείωσα την Τετάρτη Δημοτικού το σχολικό έτος 1915-1916. Ο δάσκαλός μου Κωνσταντίνος Αποστολίδης, που καταγόταν από τη Μεγάλη Γότιστα, μου πρότεινε να πάω στο Σχολαρχείο της Μεγάλης Γότιστα και να μένω στο σπίτι του. Αρνήθηκα την προσφορά του, γιατί ήμουν μόνος μου και φοβόμουν να πηγαίνω σε ξένο χωριό. Άλλωστε δυσκολευόμουν στην ελληνική γλώσσα, γιατί ήμουν βλαχόφωνος.

       αγάπησα την κτηνοτροφία και άρχισα να εργάζομαι ως ποιμήν με ολίγα πρόβατα από το έτος 1917-1918. Την εργασία μου αυτή την συνέχισα μέχρι το 1934-1935. Όμως είχα ζήλο και κλήση προς την ιεροσύνη. από τα μικρά μου χρόνια πήγαινα τακτικά στην εκκλησία. Και τσοπάνος που ήμουν, όταν άκουγα την καμπάνα της εκκλησίας, ιδίως το καλοκαίρι την Κυριακή, κατέβαινα από το βουνό να πάω στην εκκλησία έχοντας πάντοτε μαζί μου την Ιερά Σύνοψη.

        Το 1936-1937 υπέβαλα στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων αίτηση, για να γίνω ιερεύς. Παρουσιάστηκα στον τότε δεσπότη Σπυρίδωνα Βλάχο και μου υποσχέθηκε ότι θα με κάνει ιερέα. Υπέβαλα τότε τα σχετικά μου δικαιολογητικά. Το 1937-1938 πήγα στην Ιερατική Σχολή Βελλάς, για να φοιτήσω ως υποψήφιος ιερεύς. στις 27 Ιανουαρίου 1938 χειροτονήθηκα διάκονος και στις 6 Φεβρουαρίου 1938 στην Ιερά Μονή Βελλάς χειροτονήθηκα ιερεύς από τον Αρχιερέα Σπυρίδωνα Βλάχο. Άσκησα το ύψιστο αυτό λειτούργημα κινούμενος από ζήλο Θεού. Μετά την αποφοίτησή μου από την Ιερατική Σχολή Βελλάς στις 25 Ιουνίου 1938 διορίσθηκα ως εφημέριος στην Κοινότητά μου Βαθύπεδο την 1η Ιουλίου 1938.

         Ασκώντας το ύψιστο αυτό λειτούργημα ένιωσα την ανάγκη, αν κι ολιγογράμματος, ν΄ αρχίσω Κατηχητικό Σχολείο κάθε Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία. Ψάλτης δεν υπήρχε. Προσπαθούσα να μαθαίνω τα παιδιά να ψάλλουν από τη δοξολογία, τα αντίφωνα και μέχρι του τέλους της Θείας Λειτουργίας. Πήγαινα πρωί στην εκκλησία, διάβαζα το Μεσονυκτικό και έπειτα χτυπούσα την καμπάνα. Συνεννοήθηκα με το δάσκαλο και μου ερχόταν στην εκκλησία δυο-τρία παιδιά της έκτης τάξεως του Δημοτικού Σχολείου. Πριν έλθουν αυτά, έβαζα "ευλογητό" του Όρθρου, διάβαζα τις ευχές και τον εξάψαλμο μέχρι τον Κανόνα. Τον Κανόνα τον διάβαζαν τα παιδιά και εγώ προσκόμιζα την Προσκομιδή. Μετά το τέλος της Προσκομιδής έβγαινα έξω και άρχιζα τις Καταβασίες μέχρι το τέλος των Αίνων. Στη Δοξολογία έμπαινα στο Ιερό για την τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, ενώ έξω έψαλλαν τα παιδιά.

        Αν και ολιγογράμματος σκέφτηκα να κηρύξω τον λόγον του Θεού στο ποίμνιό μου. ήξερα ότι οι δυνάμεις μου είναι ολίγες, προσευχόμουν όμως πάντα η Θεία Χάρις να αναπληρώνει τις ελλείψεις μου και ο λόγος του Θεού να βρίσκει έδαφος στις ψυχές των Χριστιανών. για το σκοπό αυτό είχα ως βοήθεια τους λόγους του Ηλία Μηνιάτη, τον Θεοτόκη, τον Δαμασκηνό και το περιοδικό "Ζωή". Κρατούσα ορισμένες σημειώσεις τις οποίες χρησιμοποιούσα στα κηρύγματά μου. Ύστερα αποφάσισα να τις συγκεντρώσω σ' αυτό το βιβλίο το οποίο και θα χρησιμοποιώ μέχρις ότου οι δυνάμεις μου θα μου επιτρέπουν να ιερουργώ και να κηρύττω. Επιθυμία μου είναι να το δώσω σ' όσους νέους ιερείς ολιγογράμματους θέλουν να το πάρουν για να τους βοηθεί στα κηρύγματά τους. 
           Την 1η Ιανουαρίου του έτους 1975 συνταξιοδοτήθηκα. Εξυπηρέτησα το χωριό μου μέχρι την 1η Ιουλίου 1977 οπότε διορίστηκε νέος εφημέριος σ' αυτό. Υπηρέτησα στο χωριό μου ως εφημέριος συνολικά τριάντα εννέα (39) χρόνια. Κατ΄εντολήν του Μητροπολίτου Ιωαννίνων Θεοκλήτου από τις 15-12-1979 ιερουργώ στην Ιερά Μονή Καστρίτσης μέχρι σήμερα 20-2-1984 και θα συνεχίσω μέχρις ότου θα το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου. 

  Εν Καστρίτση τη 20-2-1984

Ιερεύς Σπυρίδων Παναγ. Νάκας