"Μορφὴν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες"

Του Λάμπρου Σκόντζου

Θεολόγου - Καθηγητού 

    Η ενανθρώπηση του Θεού Λόγου δεν είναι κάποιο αφηρημένο θεωρητικό σχήμα, ούτε κάποια μυθοπλασία κάποιου ευφάνταστου μυθογράφου, αλλά πραγματικό γεγονός, το οποίο έλαβε χώρα σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο (Γαλ.4:4). Η μεγάλη δεσποτική εορτή της Περιτομής του Κυρίου μας υπενθυμίζει αυτή την μεγάλη αλήθεια και τονίζει ιδιαίτερα την πραγματική ανθρώπινη φύση, την οποία εκών ενδύθηκε, για χάρη της δικής μας σωτηρίας.

      Η καθιέρωση του εορτασμού της Περιτομής του Κυρίου από την Εκκλησία, συνέτεινε αναμφίβολα η δράση κάποιων αιρετικών κύκλων της αρχαίας Εκκλησίας, οι οποίοι αρνούνταν την πραγματική ενανθρώπηση του Θεού Λόγου και δίδασκαν την μη πραγματική ενανθρώπηση του Θεού Λόγου. Τέτοιοι υπήρξαν οι αιρετικοί δοκήτες, οι οποίοι δίδασκαν την κακοδοξία ότι δήθεν η ενανθρώπηση του Χριστού έγινε φαινομενικά, «κατά δόκησιν», όπως τόνιζαν. Αυτοί μαζί με τους μαρκιωνίτες, τους μανιχαίους και άλλους αιρετικούς, όλοι τους πρόδρομοι των αιρετικών Μονοφυσιτών του 5ου αιώνα, επιχείρησαν να νοθεύσουν την αλήθεια της Εκκλησίας μας.

"Περί Μεγάλου Βασιλείου"

Του Φώτη Κόντογλου 

     Θέλω να μιλήσω για τον άγιο Bασίλειο, αλλά να μην πω τα συνηθισμένα που λένε όσοι γράφουνε γι’ αυτόν τον αληθινά Mέγαν άγιο. Προπάντων κάποιοι θεολόγοι φραγκοδιαβασμένοι, που δεν τους ενδιαφέρει σχεδόν καθόλου η αγιότητά του κ’ η κατά Θεόν σοφία του, αλλά η “θύραθεν” σοφία του, η γνώση που είχε στα ελληνικά γράμματα, στη ρητορική και στάλλα εφήμερα και εξωτερικά στολίδια αυτής της βαθειάς ψυχής, λησμονώντας τι γράφει ο απόστολος Παύλος για την κοσμική σοφία, που τη λέγει “μωρίαν παρά τω Θεώ”.

     Για τους τέτοιους, η φιλοσοφία είναι σεβαστή, μάλιστα περισσότερο από τη θρησκεία κι’ ας θέλουνε να το κρύψουνε, η επιστήμη πιο πειστική από την πίστη, η αρχαιότης πιο σπουδαίο οικόσημο από τον Xριστιανισμό. Γι’ αυτό, όλα τα μετράνε μ’ αυτά τα μέτρα. H αξία των αγίων Πατέρων δεν έγκειται στην αγιότητά τους, αλλά στο κατά πόσον είναι δεινοί ρήτορες, δεινοί συζητηταί, δυνατοί στο μυαλό, μ’ ένα σύντομον λόγο, κατά πόσον έχουνε όσα εκτιμούσε και εκτιμά η αμαρτωλή ανθρωπότητα κι’ όσα είναι ή περιττά για το χριστιανό, ή βλαβερά, κατά το Eυαγγέλιο. Mα δεν πάει να λέγη το Eυαγγέλιο! Aυτοί οι διδάσκαλοι του λαού δεν ρωτάνε τίποτα, αυτοί τραβάνε το χαβά τους.

"Ο χρόνος και ο κόσμος της φθοράς"

Του Φώτη Κόντογλου

     Η πιο φοβερή και η πιο ανεξιχνίαστη δύναμη στον κόσμο είναι ο Χρόνος, ο Καιρός. Καλά-καλά τι είναι αυτή η δύναμη δεν το ξέρει κανένας, κι όσοι θελήσανε να την προσδιορίσουνε, μάταια πασκίσανε.

     Το μυστήριο του Χρόνου απόμεινε ακατανόητο, κι ας μας φαίνεται τόσο φυσικός αυτός ο Χρόνος. Τον ίδιο τον Χρόνο δε μπορούμε να τον καταλάβουμε τι είναι, αλλά τον νοιώθουμε μοναχά από την ενέργεια που κάνει, από τα σημάδια που αφήνει πάνω στην πλάση. Η μυστηριώδης πνοή του όλα τ’ αλλάζει. Δεν απομένει τίποτα σταθερό, ακόμα κι όσα φαίνονται σταθερά κι αιώνια.

    Μια αδιάκοπη κίνηση στριφογυρίζει όλα τα πάντα, μέρα-νύχτα, κι αυτή την άπιαστη και κρυφή κίνηση δε μπορεί να τη σταματήσει καμμιά δύναμη. Τούτο το πράγμα που το λέμε Χρόνο, το έχουμε συνηθίσει, είμαστε έξοικειωμενοι μαζί του, αλλιώς θα μας έπιανε τρόμος, αν είμαστε σε θέση να νοιώσουμε καλά τι είναι και τι κάνει. 

"Κοπή Βασιλόπιτας της Ενορίας μας"

Ο Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου Χαροκοπίου προσκαλεί όλους τους ενορίτες και μη, στην κατ΄ έτος τελουμένη κοπή Βασιλόπιτας της Ενορίας Χαροκοπίου, την Πέμπτη 1η Ιανουαρίου 2015, μετά την  Πρωτοχρονιάτικη Θεία Λειτουργία και την Επίσημη Δοξολογία του νέου έτους.

"Συνεχίζεται η αγιογράφηση της Ιεράς Προθέσεως"

  Συνεχίζεται η αγιογράφηση της κόγχης της Ιεράς Προθέσεως του Ναού μας. Την περασμένη εβδομάδα τοποθετήθηκαν δύο ολόσωμες μορφές Αγίων, του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου και του Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου Πάπα Ρώμης. Για την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης κόγχης απομένει η τοποθέτηση των Διπτύχων του Ναού, που θα καταλάβει τη ζώνη που μένει κάτω από τις τελευταίες τοιχογραφίες.

   Τα έξοδα της αγιογράφησης θα καλυφθούν στο μεγαλύτερο ποσοστό από την πώληση των Ημερολογίων του Ιερού Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου Χαροκοπίου για το 2015.

   Με τα έδοδα του Ημερολογίου του 2014, αγιογραφήθηκε η "Άκρα Ταπείνωση", παράσταση που διακρίνεται παρακάτω. 

"Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί..."

Ωδή δ’ Καταβασιών των Χριστουγεννων

Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ αυτής, Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας, εξ όρους ο αινετός, κατασκίου δασέος• ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου, ο άυλος και Θεός. Δόξα τη δυνάμει Σου Κύριε.

Ιαμβικός 

Γένους βροτείου, την ανάπλασιν πάλαι,

Άδων προφήτης, Αββακούμ προμηνύει,

Ιδείν αφράστως, αξιωθείς τον τύπον•

Νέον βρέφος γαρ, εξ όρους της Παρθένου,

Εξήλθε λαών, εις ανάπλασιν Λόγος.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική:

     Από το γένος του Ιεσσαί βλάστησε κλαδί, η Παρθένος, και απ’ αυτήν ως άνθος βγήκες Χριστέ. Ήρθες Συ ο άυλος Θεός, που απ’ όλους δοξάζεσαι και σαρκώθηκες από την κόρη που δεν είχε έρθει σε σαρκική συνάφεια με άνδρα, σαν από βουνό με βαθύσκιωτο αδιαπέραστο δάσος. Δόξα γι’ αυτό στη δύναμή Σου, Κύριε.

   Την αναγέννηση του ανθρωπίνου γένους προφητεύει ψάλλοντας τον παλαιό καιρό ο προφήτης Αββακούμ, όταν αξιώθηκε να δει, με τρόπο ακατανόητο, αυτήν νοερά. Γιατί πράγματι παράδοξο βρέφος, ο Λόγος του Θεού, βγήκε από το κατάσκιο βουνό, την Παρθένο, για να αναγεννήσει την ανθρωπότητα.
www.diakonima.gr

Τρισάγιο στο "Δυστύχημα"

Σήμερα, Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου, δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στο Πετροβούνι και παρά το υπερβολικό ψύχος των 1030 μέτρων ο εφημέριος π. Παύλος Βασιλείου, όπως συνηθίζει κάθε χρόνο τέτοια μέρα, τέλεσε τρισάγιο στο κοιμητήριο και το οστεοφυλάκιο του Πετροβουνίου, ενώ κατά την επιστροφή τέλεσε τρισάγιο στο "Δυστύχημα" υπέρ αναπαύσεως των των ψυχών των 29 θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος της 22ας/12/1958 στο Τσίμοβο. 

 Καλά Χριστούγεννα και καλό Άγιο Δωδεκαήμερο!

"Χριστουγεννιάτικο διήγημα..."

"Από την Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών των Χριστουγέννων"

"Προεορτάσωμεν πιστοί!"

π.Thomas Hopko

   Ὁ προεόρτιος ἑορτασμὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ξεκινᾶ γιὰ τὰ καλὰ πέντε μέρες πρὶν τὰ Χριστούγεννα. Οἱ ἀκολουθίες κάθε μιᾶς ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἡμέρες καλοῦν τοὺς πιστοὺς νὰ προετοιμαστοῦν γιὰ τὴν ἑορτὴ καὶ νὰ προετοιμάσουν τὴν πανήγυρή της.

   «Ἂς προεορτάσουμε λαοὶ τὰ Γενέθλια τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀφοῦ ὑψώσουμε τὸ νοῦ ἂς πᾶμε μὲ τὴ διάνοια στὴ Βηθλεὲμ καὶ ἂς δοῦμε μὲ τοὺς λογισμοὺς τῆς ψυχῆς τὴν Παρθένο ποὺ σπεύδει νὰ γεννήσει στὸ Σπήλαιο τὸν Κύριο τῶν ὅλων καὶ Θεό μας· Ἐκείνου, βλέποντας ὁ Ἰωσὴφ τὸ μέγεθος τῶν θαυμάτων, νόμιζε πὼς θεωροῦσε ἄνθρωπο νὰ σπαργανώνεται ὡς βρέφος· ἐννοοῦσε ὅμως ἀπὸ τὰ φαινόμενα πὼς εἶναι Θεὸς ἀληθινός, ποὺ παρέχει στὶς ψυχές μας τὸ μέγα ἔλεος».

"Παραμονή Χριστούγεννα"

   

Τοιχογραφία Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πετροβουνίου.

Του Φώτη Κόντογλου

    Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι. Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά. Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε· ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές.

"Πατριαρχική Απόδειξις επί τοις Χριστουγέννοις"

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ 

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, 

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ 

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ 

Ἀδελφοὶ καὶ Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε!» 

     Ἐφάνη ἐπὶ τῆς γῆς ὁ τέλειος ἄνθρωπος καὶ δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἐφανερώθη ἡ ἀσύλληπτος ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Oἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἰδιαιτέρως ζῶμεν τὴν μεταπτωτικὴν κατάστασιν, κατὰ τὴν ὁποίαν καθημερινῶς διαπιστώνομεν μετὰ τοῦ βαθέως στενoχωρημένου Ψαλμῳδοῦ ὅτι «πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ψαλμ. ΙΓ΄ 3 - Ρωμ. γ΄ 12-13). 

"Το τραγούδι του δυστυχήματος του Τσιμόβου Πετροβουνίου"

Μαύρα μαντάτα στείλανε στα δόλια τα Τζουμέρκα.
Στο Πετροβούνι βρε παιδιά, στο δόλιο Μιχαλίτσι,
στους Χουλιαράδες πέρασαν και μέχρι το Προσήλιο,
στα Πράμαντα διαβήκανε και πέρα στο Ματσούκι.
Δευτέρα μέρα κίνησαν στα σπίτια τους να πάνε,
Χριστούγεννα να κάνουνε μαζί με τους δικούς τους.
Το Τσίμοβο ανεβαίνανε, κοντεύανε τον Κέδρο
κι ο χάρος παραμόνευε στο στρίψιμο του δρόμου
σαν ξαφνικά τους φώναξε ο άμοιρος σωφέρης
Παιδιά μ’ όλοι χανόμαστε και στου Θεού τα χέρια
Κι όλοι μαζί βρεθήκανε στο χάος της αβύσσου
Το είναι τους αφήκανε στους βράχους του Αράχθου!

"Το δυστύχημα στο Τσίμοβο, 22/12/1958"

56 χρόνια συμπληρώνονται φέτος 

από το τραγικό δυστύχημα τις 22ας Δεκεμβρίου 1958 στο Τσίμοβο.  

   Ήταν Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 1958, προπαραμονές Χριστουγέννων, και στο Χαροκόπι γινόταν δύο γάμοι!!! του Βασιλείου Κοσμά και του Βασιλείου Τάτση. Το πρωί της Δευτέρας οι συγγενείς που είχαν έρθει από το Πετροβούνι για τους γάμους επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο της γραμμής για να επιστρέψουν στο Χωριό, καθώς εκείνη την ημέρα το Δασαρχείο θα "πλήρωνε τα δασικά" (ημερομίσθια δασικών έργων στα οποία είχαν εργαστεί οι επιβαίνοντες). Στην "Καντίνα" ο Κώστα Σίοντης από τα Κορδολόια σταμάτησε το λεωφορείο για να ανεβεί. Δεν επιβιβάστηκε, οι επιβάτες ήταν ήδη υπεράριθμοι. Κι αυτός πείσμων ακολούθησε το λεωφορείο μέχρι το Τσίμοβο και μετά από τα πολλά παρακάλια, τραγική ειρωνεία, επιβιβάστηκε στην τελευταία στροφή πριν το δυστύχημα. 

Τσίμοβο Πετροβουνίου. Το μνημείο του δυστυχήματος του 1958. 

         Εννέα νεκρούς κήδεψε το Πετροβούνι σε μια μέρα:

Νίκη Χ. Κωστή      ετών 19

Ευτυχία Γ. Πρέντζα     ετών 20

Σπύρος Χ. Πρέντζας     ετών 53

Γεωργίτσα Σ. Πρέντζα    ετών 48

Μαρία Σ. Πρέντζα      ετών 15

Ευάγγελος Γ. Πρέντζας    ετών 56

Ευθαλία Ε. Πρέντζα  ετών 18

Δημήτριος Γ. Τάτσης   ετών 32

Αικατερίνη Δ. Τάτση   ετών 30

(οι τελευταίοι ήταν γιος και νύφη του εφημερίου της Ενορίας Πετροβουνίου Ιερέως Γεωργίου Τάτση ή Παπα Γούλα, άφησαν πίσω τρία ορφανά παιδιά, τα οποία ανάθρεψε στη συνέχεια ο έτερος γιος του παπα Γούλα, Ιερέυς Ελευθέριος Γ. Τάτσης).

          

Τσίμοβο Πετροβουνίου. Το σημείο του δυστυχήματος του 1958.

      Για περισσότερα αναζητείστε στην παρακάτω διεύθυνση το εμπεριστατωμένο άρθρο "Απροσδόκητη συμφορά στα Τζουμέρκα" του συγχωριανού μας κ. Αλεξάνρου Ε. Γκορτζή, συνταξιούχου Εκπαιδευτικού, τέως Σχολικού Συβμούλου Α/θμιας Εκπαίδευσης:

 http://issuu.com/vincentd/docs/tzoumerka2013

"2η μέρα των Χριστουγέννων στο Πετροβούνι"

Την Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014,

 δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, 

εορτή της Συνάξεως της Υπεραγίας Θεοτόκου,

 θα τελεσθεί Θεία Λειτουργία

 στον Ιερό Ενοριακό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πετροβουνίου. 

"Χριστούγεννα στο μέτωπο"

Προφυλακὲς Ὀλύτσικα Ἠπείρου, 24 Δεκεμβρίου 1912.

  Ξαστεριά· κλαράκι δὲν κουνιέται.Τὸ φεγγάρι φωτίζει καθαρά, κατακάθαρα τὰ βουνὰ τῆςΜανωλιάσας καὶ τοῦ Ὀλύτσικα, ποὺ τέτοια ὥρα μᾶς φαίνονταιδιπλὰ στὸν ὄγκο καὶ στὸ ὕψος. Μπορεῖ κανεὶς νὰ διακρίνητὶς προφυλακές μας ἐπάνω σ’ αὐτά, σωροὺς ἀπὸ φαντάρους ριγμένους τὸν ἕνα ἐπάνω στὸν ἄλλο, νὰ ξεκουράζωνται στὴν ἀστροφεγγιά, ποὺ εἰναι γι’ αὐτοὺς πολύτιμη· γιατὶ δὲν ἀφήνειτοὺς Ἀρβανίτες νὰ μεταχειριστοῦν ἕναν ἀπὸ τοὺς φοβεροὺςτρόπους ποὺ ξέρουν, τὸν αἰφνιδιασμό, γιὰ νὰ φτάσουν στὴ γραμμὴ καὶ νὰ τοὺς ἐπιτεθοῦν. Θ’ ἀναπαυτοῦν ἀπόψε.Ποῦ καὶ ποῦ κανένας ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες μας πετιέται ξαφνικὰ καὶ δός του ἐπάνω κάτω νὰ ζεστάνη λίγο τὸ παγωμένο του κορμί.Τὸ δυνατὸ κρύο μᾶς περονιάζει τὰ κόκκαλα καὶ κάνει τὴ μέση μας καὶ τὶς πλάτες νὰ πονοῦν.

"Κήρυγμα εις την Κυριακήν προ της Χριστού Γεννήσεως"

  "Διο σοι προσφέρομεν και ημείς,

 υπερ την χρηματικήν φορολογίαν, 

Ορθοδόξου πλουτισμόν Θεολογίας,

 τω Θεώ και Σωτήρι των ψυχών ημών".

http://xarokopion.blogspot.gr/2013/12/blog-post_27.html

"Χριστουγέννων προεόρτια..."

   

Του μακαριστού Καθηγητού 

Ιωάννου Φουντούλη

    Σέ λίγες ἡμέρες θά ἑορτάσωμε τήν μεγάλην ἑορτή τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Τό γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου θά ξαναφέρῃ ἡ Ἐκκλησία μπροστά στά μάτια τῆς ψυχῆς μας καί θά μᾶς καλέσῃ νά προσκυνήσωμε μαζί μέ τούς ποιμένας καί μέ τούς μάγους τόν γεννηθέντα βασιλέα καί νά ὑμνολογήσωμε μαζί μέ τίς στρατιές τῶν οὐρανίων ἀγγέλων τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Θεοῦ τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης. Τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», ὁ ἀγγελικός ὕμνος τῆς γεννήσεως (Λουκ. 2, 3), θά ἀντηχήσῃ καί πάλι στούς ναούς μας. Στό νεογέννητο βρέφος τῆς Βηθλεέμ θά ἰδοῦμε τόν τεχθέντα Σωτῆρά μας, τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό. Σ᾿ αὐτό τό βρέφος θά ἀντικρύσωμε τήν «λύτρωσιν» πού «ἀπέστειλεν ὁ Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ» (Ψαλμ. 110, 9), γιατί μέσα στό βρεφικό του σῶμα δέν κρύβεται μόνον ὁ Θεός, ἀλλά καί τό πλήρωμα τῆς σωτηρίας μας, ἡ ἀνακαίνισις καί ἡ θέωσις τῆς φθαρτῆς μας φύσεως, ἡ καινή κτίσις· ὁ ἄνθρωπος πού γίνεται Θεός, αὐτό τό μυστήριο τῆς σωτηρίας καί τῆς λυτρώσεως ὅλων ἡμῶν.

"Χριστούγεννα στη σπηλιά"

    

Του Φώτη Κόντογλου

    Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα καὶ χιονιᾶς πάντα πᾶνε μαζί. Μὰ ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ καιροὶ ἤτανε φουρτουνιασμένοι παρὰ φύση. Χιόνι δὲν ἔρριχνε. Μοναχὰ ποὺ ἡ ἀτμόσφαιρα ἤτανε θυμωμένη, καὶ φυσούσανε σκληροὶ βοριάδες μὲ χιονόνερο καὶ μ᾿ ἀστραπές. Καμμιὰ βδομάδα ὁ καιρὸς καλωσύνεψε καὶ φυσοῦσε μία τραμουντάνα ποὺ ἀρμενιζότανε. Μὰ τὴν παραμονὴ τὰ κατσούφιασε. Τὴν παραμονὴ ἀπὸ τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν μολύβι, κ᾿ ἔπιασε κ᾿ ἔρριχνε βελονιαστὸ χιονόνερο.

"Βηθλεέμ Ετοιμάζου..."

Από την υμνολογία των Χριστουγέννων:

-1- Ύμνοι Χριστουγέννων από τη Χορωδία 

των Κωνσταντινουπολιτών : http://xarokopion.blogspot.gr/2014/12/blog-post_64.html

-2- Οι Καταβασίες των Χριστουγέννων 

από τον Άρχοντα της Μ.τ.Χ. Εκκλησίας

 Λεωνίδα Αστέρη: http://xarokopion.blogspot.gr/2014/12/blog-post_45.html

   -3- Πατριαρχική Θεία Λειτουργία Χριστουγέννων

Οικουμενικό Πατριαρχείο: https://www.youtube.com/watch?v=SR5GS1qKD60

    -4- Καταβασίες και Θ΄ Ωδή των Χριστουγέννων

 από τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο 

της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος 

π. Γεώργιο Στάμο: https://www.youtube.com/watch?v=Pe8cQEN88Fk

"Ύμνοι Χριστουγέννων"

"Η μοναξιά των Χριστουγέννων"

"Θεία Λειτουργία στο Πετροβούνι"

Το ερχόμενο Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014, 

Σάββατο προ της Χριστού Γεννήσεως, θα τελεσθεί Θεία Λειτουργία 

στον Ιερό Ενοριακό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πετροβουνίου.

"Ενορία Μιχαλιτσίου"

Ενοριακός Ναός: Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Μιχαλιτσίου (1870).

Εφημέριος: Αιδεσιμότατος Ιερεύς Δημήτριος Καλαμπόκης.

Μονές - Παρεκκλήσια: 1) Ιερό Παρεκκλήσιο των Αγίων Πάντων (1836), 2) Ιερό Παρεκκλήσιο Κοιμήσεως της Θεοτόκου, 3) Ιερό Παρεκκλήσιο Ζωοδόχου Πηγής και 4) Ιερό Παρεκκλήσιο  Προφήτου Ηλιού. 

Λοιπά στοιχεία: Η Ενορία Μιχαλιτσίου αποτελεί τοπική Κοινότητα του Δήμου βορείων Τζουμέρκων. Πολυπληθές κατά το παρελθόν, με πολλούς μαχαλάδες.  

     Το χωρίο για την κάλυψη των αναγκών της εκπαίδευσης των νέων ανήγειρε 4 διδακτήρια που στέγασαν τα Δημοτικά Σχολεία του Μιχαλιτσίου. Επίσης με προσφορές των κατοίκων χτίστηκαν το κοινοτικό κατάστημα, το αγροτικό ιατρείο και το εκκλησιαστικό κατάστημα.

"Ενορία Προσηλίου"

Ενοριακός Ναός: Ιερός Ναός Αγίου Βλασίου Προσηλίου (1879).

Εφημέριος: κενή (εξυπηρετείται περιστασιακά υπό του Αρχιερατικού Επιτρόπου Αιδεσιμοτάτου Οικονόμου π. Λάμπρου Αρλέτου). 

Μονές - Παρεκκλήσια: Ιερό Παρεκκλήσιο Αγίας Παρασκευής.

Λοιπά στοιχεία: Η Ενορία Προσηλίου (πρότερον Δοβίσδιανα) αποτελεί Τοπική Κοινότητα του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων. Κατά την παράδοση δημιουργήθηκε από κολίγους της πάλαι ποτέ ανθίζουσας Ιεράς Μονής Αγίου Βλασίου, η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς από τον Κουρτ Πασά με τον φόνο του ηγουμένου και της αδελφότητας, την πυρπόληση του συγκροτήματος και την εκ βάθρων κατεδάφισή της. 

        Το χωριό βρίσκεται στις δυτικές υπώρειες της κεντρικής Πίνδου και βρίσκεται στο κέντρο των βλαχόφωνων χωριών των Τζουμέρκων (Συρράκο, Καλαρρίτες, Ματσούκι, Κηπίνα- Αρμπουρίσι,Παλαιοχώρι Συρράκου, Βαθύπεδο) παρόλο που ο πληθυσμός του είναι μη βλαχόφωνος. Απέχει από τα Ιωάννινα 48 χμ. με τα οποία συνδέεται μέσω ασφαλτοστρωμένου δρόμου που ολοκληρώθηκε το 1995 ενώ η διάνειξή του είχε ολοκληρωθεί ήδη από το 1961. Η πλατεία του χωριού βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 700 μέτρων. Εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους του χωριού ανέρχονται στους 221, ενώ οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού είναι ελάχιστοι.

     Το χωριό μετονομάστηκε σε Προσήλιο το 1928, διατήρησε για ένα χρόνο το όνομα Χαλάσματα από το 1927 έως 1928, ενώ η πρώτη του ονομασία σλαβικής προελεύσεως που διατηρήθηκε μέχρι και το 1927 ήταν Δοβίσδιανα. Οι κάτοικοι του δεν ανήκαν στη βλάχικη φυλή και παρόλο που οι εμπορικές τους σχέσεις ήταν κυρίως με βλάχους ελάχιστοι γνώριζαν και μιλούσαν τη βλάχικη γλώσσα. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν με τη γεωργοκτηνοτροφία ενώ το χωριό έβγαλε και αρκετούς μάστορες.

"Η Σταχομαζώχτρα"

"

"Η εικόνα της Χριστού Γεννήσεως"

     Το πνευματικό μεγαλείο, το μυστικό βάθος και το αισθητικό κάλλος της Ορθοδόξου τέχνης συνεργούν στη μετοχή του πιστού στο καλοάγγελτο γεγονός της ενανθρώπισης. Μέσα στο χώρο της Εκκλησίας ο πιστός ζει το μυστήριο της σαρκώσεως με τις αισθήσεις του, που μεταμορφώνονται για να γίνουν μέσα επικοινωνίας με το άρρητο. Προσκυνώντας την εικόνα της Γεννήσεως ανταποκρίνεται στο κέλευσμα της ψαλμωδίας «δεύτε ίδωμεν πιστοί» και «βλέπει» με τα μάτια του την θεολογία της σαρκώσεως αισθανόμενος την ευφροσύνη της θείας συγκαταβάσεως και κενώσεως.

"Ἡ ἀλήθεια γιὰ τὰ Χριστούγεννα καὶ ἡ μυθοποίηση τῶν Χριστουγέννων"

Του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου 

              π. Γεωργίου Μεταλληνού 
Ομοτίμου Καθηγητού, πρώην Κοσμήτορος 
         της Θεολογικής Σχολής Αθηνών  

    Μὲ τὴν ἐνανθρώπηση καὶ τὴν γέννησή Του ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς πραγματοποιεῖ τὸν σκοπὸ τῆς πλάσεως τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἐμφάνιση τοῦ Θεανθρώπου στὴν Ἱστορία. Τὴν ἕνωση τοῦ κτιστοῦ πλάσματος μὲ τὸν Ἄκτιστο Πλάστη. Ὁ σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως εἶναι ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. «Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται» (τροπάριο Χριστουγέννων). «Αὐτὸς ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Ἀθανάσιος). «Ἄνθρωπος γὰρ ἐγένετο ὁ Θεὸς καὶ Θεὸς ὁ ἄνθρωπος» (Ἰω. Χρυσόστομος). Στὴ λογικὴ ἑνὸς ἠθικιστοῦ ὁ ὅρος «θεοποιηθῶμεν», ποὺ χρησιμοποιοῦν Πατέρες, ὅπως ὁ Μ. Ἀθανάσιος, εἶναι σκάνδαλο. Γι’ αὐτὸ μιλοῦν γιὰ «ἠθικὴ θέωση». Διότι φοβοῦνται νὰ δεχθοῦν ὅτι μὲ τὴ θέωση μεταβάλλεται «κατὰ χάριν» αὐτὸ ποὺ ὁ Τριαδικὸς Θεὸς εἶναι «κατὰ φύσιν» (ἄκτιστος, ἄναρχος, ἀθάνατος). Τὰ Χριστούγεννα εἶναι, γι’αὐτό, ἄμεσα συνδεδεμένα καὶ μὲ τὴ Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀνάληψη καὶ τὴν Πεντηκοστή. Ὁ Χριστὸς-Θεάνθρωπος χαράζει τὸν δρόμο, ποὺ καλεῖται νὰ βαδίσει κάθε σωζόμενος ἄνθρωπος, ἐνούμενος μαζί Του.

"Μνημόσυνο του από Ιωαννίνων Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνος"

    Με αφορμή την εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος του Θαυματουργού, όπως κάθε χρόνο, θα τελέσθεί Θεία Λειτουργία στο ιστορικό καθολικό της Ιεράς Μονής-Σχολής Βελλάς με τη συμμετοχή ιερέων και λαϊκών φοιτητών της Ακαδημίας, προεξάρχοντος του Προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής της Α.Ε.Α. Βελλάς Αρχιμ. Δημητρίου Αργυρού. Εν συνεχεία θα τελεσθεί το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο του ιδρυτού της Σχολής  Μακαριστού  από Ιωαννίνων Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρού Σπυρίδωνος Βλάχου.

"Προστάτης τῶν Φτωχῶν, Πατέρας τῶν Ὀρφανῶν, Δάσκαλος τῶν Ἁμαρτωλῶν"

   

Του Φώτη Κόντογλου 

      Ὁ ἅγιος Σπυρίδωνας εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον τιμημένους ἁγίους της Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται οἱ χριστιανοὶ στὶς περιστάσεις ὅπως τὸν ἅγιο Νικόλαο, τὸν ἅγιο Γεώργιο καὶ τὸν ἅγιο Δημήτριο. Τὸ τίμιο λείψανό του τὸ ἔχει ἡ Κέρκυρα, ὅπως ἡ Ζάκυνθος ἔχει τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Διονυσίου κ᾿ ἡ Κεφαλληνία τὸν ἅγιο Γεράσιμο.

"Ο Ιερός Κλήρος που δυστυχώς εξέλιπε" (β΄)

Ομιλία του μακαριστού Ιερέως π. Σπυρίδωνος Νάκα εκφωνηθείσα εν τη Ιερά Αγρυπνία της 6ης Φεβρουαρίου 1988, εις την Ι.Μ. Συλλήψεως Τιμίου Προδρόμου Καστρίτσης.

  Σήμερα αγαπητοί μου, 6 Φεβρουαρίου 1988, συμπληρώνονται για μένα 50 χρόνια Ιερεύς. Στις 6 Φεβρουαρίου 1938, η αγάπη του Θεού με δέχτηκε στο ιερότατο και αγιότατο μυστήριο της Ιεροσύνης, δια χειρός του τότε Μητροπολίτου Ιωαννίνων, και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδωνος Βλάχου. Με αξίωσε ο Θεός να ιερουργώ τα αγιότατα Μυστήρια, και να μεταδίδεται δι' εμού η χάρις του Αγίου Πνεύματος. 

      Η καρδιά μου είναι πλημμυρισμένη από βαθύ αίσθημα ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης προς τον Θεόν, και Σωτήρα της ψυχής μου. Τον ευχαριστώ, γιατί επί 50 χρόνια με δέχεται τον αμαρτωλό λειτουργό του· Τον ευχαριστώ γιατί όλα αυτά τα χρόνια με αξίωσε να τελέσω όλα τα Μυστήρια της Πίστεως μας, το Βάπτισμα, το Γάμο, το Ευχέλαιον, την Εξομολόγηση, και προπαντός το Σώμα και το Αίμα του Σταυρωθέντος για μας Θεού. Ιδιαίτερα ευχαριστώ το Θεό γιατί με αξίωσε να εργασθώ όλα τα χρόνια της ιερατικής μου διακονίας στο χωριό μου Βαθύπεδο, και εις άλλα χωρία βαθύπεδο - Παλαιοχώρι 8 χρόνια 1941-1948, Βαθύπεδο - Κράψη 1960-1964 και Προσήλιο 31-12-49 μέχρι 30-4-50, Συρράκο 1965 με 1966. 

       Ευχαριστώ ακόμα το Θεό, γιατί από το Δεκέμβριο του 1979 με εντολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιωαννίνων Θεοκλήτου, με αξιώνει στα γεράματά μου να ιερουργώ και να εξυπηρετώ αυτό εδώ το Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου Καστρίτσης, σιγά σιγά γίνεται κέντρο πνευματικό. Ευχαριστώ την Ηγουμένη και τις αδελφές γιατί με τιμούν με τη διακονία σ΄αυτό το Άγιο Θυσιαστήριο από το οποίο 1000 χρόνια υμνείται το όνομα του Θεού.

         Ευχαριστώ όλους εσάς και όσους λείπουν ακόμη σπό την αγρυπνία αυτή, γιατί τόσο σεβασμό μου δείχνετε και έτσι τιμάτε τα γεράματά μου. Σας παρακαλώ να με θυμάσθε πάντοτε στις προσευχές σας για να γίνει και σε μένα πραγματικότητα αυτό που η Αγία Γραφή μνημονεύει και αποτελεί θέλημα Θεού. 

          Το γήρας μου να μην είναι γήρας εργασίας μόνο, αλλά γήρας ποιότητος, σεμνότητος, ευχαριστίας και δοξολογίας προς τον Θεό. Τον παρακαλώ να με ελεήσει και να μου χαρίσει τη Βασιλεία Του την Επουράνιο.

Ομίλησα στην Αγρυπνία των 50 χρόνων Ιερεύς στις 6 Φεβρουαρίου 1988.

Ο δούλος του Θεού Ιερεύς Σπυρίδων Παναγ. Νάκας        

"Ο Άγιος Μηνάς ο Καλλικέλαδος"

Τοιχογραφία Καθολικού Ι.Μ. Βελλάς, 18 αιώνας.

   Ο Μηνάς ήταν Αθηναίος και από την οικογένεια του ειδωλολάτρης. Όταν όμως εκπαιδεύτηκε και μορφώθηκε αρκετά, διαπίστωσε ότι η πολυθεΐα ήταν μάλλον ψέμα και πλάνη. Στη μελέτη των φιλοσόφων επίσης, δεν μπόρεσε να βρει κάτι το αληθινό. Τότε προχώρησε στη μελέτη χριστιανικών συγγραμμάτων. Έπειτα του Ευαγγελίου, όπου και βρήκε αυτό πού τον γέμιζε ψυχικά, δηλαδή το φως και την αλήθεια. Έτσι, ο Μήνας έγινε χριστιανός.

    Αργότερα, ο βασιλιάς Μαξιμίνος (311 - 313 μ.Χ.) (κατ' άλλους ο Μαξιμιανός [286 - 305 μ.Χ]) , μη γνωρίζοντας ότι είναι χριστιανός, τον έκανε έπαρχο Αλεξανδρείας. Αλλά όταν ο βασιλιάς αυτός διέταξε διωγμούς στην πόλη αυτή, ο Μηνάς όχι μόνο δεν εξετέλεσε τη διαταγή, αλλά και συνετέλεσε να πληθυνθούν οι χριστιανικές τάξεις.

     Τότε ο Μαξιμίνος έστειλε νέο έπαρχο, τον Αθηναίο λόγιο Ερμογένη. Αυτός, τηρώντας το γράμμα του νόμου, βασάνισε σκληρά το Μηνά και τον έκλεισε στη φυλακή, για να πεθάνει εκεί μέσα από τις πληγές του. Μετά από καιρό, όταν ο Ερμογένης έστειλε να διαπιστώσουν αν και πότε πέθανε ο Μηνάς, διαπίστωσαν ότι όχι μόνο δεν είχε πεθάνει, αλλά και οι πληγές του θεραπεύθηκαν. Τότε δημόσια τον ρώτησε πως έγινε αυτό. Ο Μηνάς απάντησε ότι θεραπεύθηκε την ώρα πού πεσμένος στο έδαφος έψαλλε: «Ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ Κύριε» (Ψαλμός κβ' 4). Εάν δηλαδή αντικρίσω το θάνατο, δε θα φοβηθώ μήπως πάθω κακό, διότι συ είσαι μαζί μου, Κύριε. Η απάντηση είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει χριστιανός ο Ερμογένης και ο Εύγραφος που ήταν γραμματικός του Μηνά. Αργότερα, όλους μαζί τους αποκεφάλισαν.

http://www.saint.gr/3214/saint.aspx

"Ο Ιερός Κλήρος που δυστυχώς εξέλιπε" (α΄)

  

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα του μακαριστού Ιερέως Σπυρίδωνος Νάκα (Παπανάκα) από το Βαθύπεδο (Προσβάλα) Ιωαννίνων, που προλογίζει το πόνημά του "Κυριακοδρόνιον - ομιλίες των Κυριακών και μερικών εορτών".

       Γεννήθηκα στις 15 Ιανουαρίου 1904. Το έτος 1909 άρχισα να πηγαίνω στο σχολείο να μάθω την Άλφα-Βήτα. Τελείωσα την Τετάρτη Δημοτικού το σχολικό έτος 1915-1916. Ο δάσκαλός μου Κωνσταντίνος Αποστολίδης, που καταγόταν από τη Μεγάλη Γότιστα, μου πρότεινε να πάω στο Σχολαρχείο της Μεγάλης Γότιστα και να μένω στο σπίτι του. Αρνήθηκα την προσφορά του, γιατί ήμουν μόνος μου και φοβόμουν να πηγαίνω σε ξένο χωριό. Άλλωστε δυσκολευόμουν στην ελληνική γλώσσα, γιατί ήμουν βλαχόφωνος.

       αγάπησα την κτηνοτροφία και άρχισα να εργάζομαι ως ποιμήν με ολίγα πρόβατα από το έτος 1917-1918. Την εργασία μου αυτή την συνέχισα μέχρι το 1934-1935. Όμως είχα ζήλο και κλήση προς την ιεροσύνη. από τα μικρά μου χρόνια πήγαινα τακτικά στην εκκλησία. Και τσοπάνος που ήμουν, όταν άκουγα την καμπάνα της εκκλησίας, ιδίως το καλοκαίρι την Κυριακή, κατέβαινα από το βουνό να πάω στην εκκλησία έχοντας πάντοτε μαζί μου την Ιερά Σύνοψη.

        Το 1936-1937 υπέβαλα στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων αίτηση, για να γίνω ιερεύς. Παρουσιάστηκα στον τότε δεσπότη Σπυρίδωνα Βλάχο και μου υποσχέθηκε ότι θα με κάνει ιερέα. Υπέβαλα τότε τα σχετικά μου δικαιολογητικά. Το 1937-1938 πήγα στην Ιερατική Σχολή Βελλάς, για να φοιτήσω ως υποψήφιος ιερεύς. στις 27 Ιανουαρίου 1938 χειροτονήθηκα διάκονος και στις 6 Φεβρουαρίου 1938 στην Ιερά Μονή Βελλάς χειροτονήθηκα ιερεύς από τον Αρχιερέα Σπυρίδωνα Βλάχο. Άσκησα το ύψιστο αυτό λειτούργημα κινούμενος από ζήλο Θεού. Μετά την αποφοίτησή μου από την Ιερατική Σχολή Βελλάς στις 25 Ιουνίου 1938 διορίσθηκα ως εφημέριος στην Κοινότητά μου Βαθύπεδο την 1η Ιουλίου 1938.

         Ασκώντας το ύψιστο αυτό λειτούργημα ένιωσα την ανάγκη, αν κι ολιγογράμματος, ν΄ αρχίσω Κατηχητικό Σχολείο κάθε Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία. Ψάλτης δεν υπήρχε. Προσπαθούσα να μαθαίνω τα παιδιά να ψάλλουν από τη δοξολογία, τα αντίφωνα και μέχρι του τέλους της Θείας Λειτουργίας. Πήγαινα πρωί στην εκκλησία, διάβαζα το Μεσονυκτικό και έπειτα χτυπούσα την καμπάνα. Συνεννοήθηκα με το δάσκαλο και μου ερχόταν στην εκκλησία δυο-τρία παιδιά της έκτης τάξεως του Δημοτικού Σχολείου. Πριν έλθουν αυτά, έβαζα "ευλογητό" του Όρθρου, διάβαζα τις ευχές και τον εξάψαλμο μέχρι τον Κανόνα. Τον Κανόνα τον διάβαζαν τα παιδιά και εγώ προσκόμιζα την Προσκομιδή. Μετά το τέλος της Προσκομιδής έβγαινα έξω και άρχιζα τις Καταβασίες μέχρι το τέλος των Αίνων. Στη Δοξολογία έμπαινα στο Ιερό για την τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, ενώ έξω έψαλλαν τα παιδιά.

        Αν και ολιγογράμματος σκέφτηκα να κηρύξω τον λόγον του Θεού στο ποίμνιό μου. ήξερα ότι οι δυνάμεις μου είναι ολίγες, προσευχόμουν όμως πάντα η Θεία Χάρις να αναπληρώνει τις ελλείψεις μου και ο λόγος του Θεού να βρίσκει έδαφος στις ψυχές των Χριστιανών. για το σκοπό αυτό είχα ως βοήθεια τους λόγους του Ηλία Μηνιάτη, τον Θεοτόκη, τον Δαμασκηνό και το περιοδικό "Ζωή". Κρατούσα ορισμένες σημειώσεις τις οποίες χρησιμοποιούσα στα κηρύγματά μου. Ύστερα αποφάσισα να τις συγκεντρώσω σ' αυτό το βιβλίο το οποίο και θα χρησιμοποιώ μέχρις ότου οι δυνάμεις μου θα μου επιτρέπουν να ιερουργώ και να κηρύττω. Επιθυμία μου είναι να το δώσω σ' όσους νέους ιερείς ολιγογράμματους θέλουν να το πάρουν για να τους βοηθεί στα κηρύγματά τους. 
           Την 1η Ιανουαρίου του έτους 1975 συνταξιοδοτήθηκα. Εξυπηρέτησα το χωριό μου μέχρι την 1η Ιουλίου 1977 οπότε διορίστηκε νέος εφημέριος σ' αυτό. Υπηρέτησα στο χωριό μου ως εφημέριος συνολικά τριάντα εννέα (39) χρόνια. Κατ΄εντολήν του Μητροπολίτου Ιωαννίνων Θεοκλήτου από τις 15-12-1979 ιερουργώ στην Ιερά Μονή Καστρίτσης μέχρι σήμερα 20-2-1984 και θα συνεχίσω μέχρις ότου θα το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου. 

  Εν Καστρίτση τη 20-2-1984

Ιερεύς Σπυρίδων Παναγ. Νάκας  

"Λαμπρός εορτασμός του Αγίου Νικολάου στην ιστορική Κράψη"

     Με κάθε λαμπρότητα οι Κραψίτες τίμησαν τον προστάτη του χωριού Άγιο Νικόλαο στο κατάμεστο από μικρούς και μεγάλους αρχαίο και πατριαρχικό καθίδρυμα, τον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Νικολάου Κράψης. Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Κραψίτης Ιερομόναχος Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης πατήρ Νικόλαος Αλεξίου (φέρων τα δώρα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τα ιερατικά του άμφια και τον πατριαρχικό σταυρό).  Στο κήρυγμά του ο πατήρ Νικόλαος αναφέρθηκε στη σπουδαία προσωπικότητα του ταπεινού Αρχιεπισκόπου των Μύρων, τονίζοντας τη μεγάλη σημασία που έχει για όλους τους Κραψίτες η στενή τους σχέση με τον προστάτη τους, αλλά και την ύπαρξη του αρχαιοτάτου ναού του, στον οποίο λατρεύεται ο Τριαδικός Θεός και τιμάται ο Άγιος Νικόλαος επί 451 χρόνια ανελλιπώς, ενώ εξήρε  την αξιοζήλευτη ευσέβεια και τιμή όλων προς το πρόσωπο του Αγίου.

    Μετά του πατρός Νικολάου συλλειτούργησε και  ο Κραψίτης Ιερεύς πατήρ Κωνσταντίνος Παπαηλίας εφημέριος Ανατολικής Κράψης, ενώ παρίστατο από πρωίας ο γηραιός εφημέριος του Αγίου Νικολάου Κράψης πατήρ Δημήτριος Γακηλάζος, ο οποίος λόγω προχωρημένου γήρατος δεν συλλειτούργησε παρά μόνον κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων. Κατ' απαίτηση όμως όλων των εορταζόντων "διάβασε" τα υψώματα τους μετά τη Θεία Λειτουργία.     

    Η σημερινή Θεία Λειτουργία ήταν ιδιαιτέρως ξεχωριστή, διότι μετά την επίσκεψη του Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μαξίμου ο ναός παρέμεινε κλειστός ώστε να ολοκληρωθεί η τελευταία φάση των εργασιών αποκατάστασης του μεταβυζαντινού αυτού μνημείου. Συγκεκριμένα, με την ευγενική συνδρομή του Κραψίτη μεγάλου ευεργέτου κ. Ευαγγέλου Καντζέλη, πραγματοποιήθηκε ο καθαρισμός και η συντήρηση του ξυλόγλυπτου τέμπλου και του αρχιερατικού θρόνου. Ο Ιερός Ενοριακός Ναός Αγίου Νικολάου Κράψης μετά από ένα μεγάλο και πολυετή αγώνα όλων των Κραψιτών, για καθαρισμό των τοιχογραφιών, αποκατάσταση της στέγης, εξωραϊσμό του περιβόλου, αποκατάσταση του εφαπτομένου στο ναό Ιερού Παρεκκλησίου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου (1813), καθαρισμός του περικαλλούς ταβανιού, καθαρισμός του τέμπλου και του δεσποτικού, καθαρισμός των φορητών δεσποτικών εικόνων και αποκατάσταση των τοιχογραφιών της πρόσοψης,   είναι πλέον πλήρως αποκατεστημένος στο "αρχαίον κάλλος", και όπως τόνισε ο πατήρ Νικόλαος στο κήρυγμά του "ας δοξολογούμε το Θεό κι ας ευχαριστούμε τον Άγιο Νικόλαο, που αξίωσαν τη γενεά μας να δει το ναό που ανήγειρε ο Πατριάρχης Ιωάσαφ στην αρχική του μορφή. Γιατί εμείς σήμερα μπορούμε να αντικρίσουμε το Άγιο Νικόλαο και τους λοιπούς Αγίους κατά πρόσωπον, ενώ επί αιώνες οι παππούδες μας μπορούσαν μόνο να φανταστούν την όψη τους και μόνο νοητά να τους αντικρίσουν". 

       Τέλος, μετά την διανομή του αντιδώρου οι Κραψίτες είχαν την ευκαιρία να προμηθευθούν τα εκδοθέντα DVD του ιστορικού γεγονότος της προσκλήσεως του Μητροπολίτου Ιωαννίνων και της επισκέψεως αυτού στην Κράψη.

Αναμνηστική φωτογραφία της Εκκλησιαστικής Επιτροπής