" Καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς "

Γράφει ο Δημήτριος Β. Χήτος

    Συμπληρώθηκαν ήδη σαράντα ημέρες από τη Λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κι ενώ διατελούμε ακόμη υπό το κράτος της αναστάσιμης χαράς και του επινίκιου παιάνα "Χριστός Ανέστη!", όπως κάθε χρόνο έτσι κι εφέτος δοκιμάζουμε την πικρία που αποφέρει η ολοκλήρωση την πασχαλινής περιόδου ευχόμενοι "και του χρόνου να ξανά ΄κούσουμε το Χριστός Ανέστη". Η εναλλαγή των εορτών στο λειτουργικό έτος δε στερεί από το χριστιανό τη ευκαιρία της χαράς, της εσωτερικής πλήρωσης και πνευματικής ικανοποίησης· συνεχώς η εορτές διαδέχονται η μια την άλλη σε σημείο ώστε ενώ αισθανόμαστε λύπη για την ολοκλήρωση της χαράς, και να αντιλαμβανόμαστε ευθύς την χαρά που δημιουργεί η επόμενη εορτή και συγκρίνοντάς την με την προηγούμενη αντικρίζουμε τη σπουδαιότητά της! Κι ενώ η διαδικασία λαμβάνει χώρα κάθε φορά, κάθε χρόνο, στον εσωτερικό κόσμο κάθε χριστιανού -θέλω να πιστεύω-, ωστόσο κάθε φορά, κάθε χρόνο αισθάνεσαι σαν να είναι η πρώτη. 

      Δεν είναι παράλογο αυτό, αντιθέτως κάτι θυμίζει.... Μετά την Ανάστασή Του ο Κύριος επί σαράντα ημέρες εμφανίστηκε κατά διαστήματα στους μαθητές, μίλησε μαζί τους, έφαγε, και δια του λόγου Του τους προετοίμαζε για την επερχόμενη επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και την μετ΄ αυτήν εξάπλωση του ευαγγελικού κηρύγματος στα έθνη. Έχοντας πλέον πληρότητα απόλαυσης από τη θεϊκή χαρά και αναστάσιμη δόξα του Κυρίου δοκίμασαν έναν ασυνήθιστο αποχωρισμό, την Ανάληψή Του στους Ουρανούς, την ώρα που όλοι ήταν τριγύρω Του και άκουγαν τους λόγους Του περί του ερχομού του Αγίου Πνεύματος, ο Κύριό τους, ο Παθών, ο Αναστάς, "ο πληρώσας πάσαν την πατρικήν οικονομίαν", Αυτός τώρα αποχωριζόταν απ΄ αυτούς γι΄ άλλη μια φορά, και τώρα ανερχόταν στους Ουρανούς...τί πικρία! Ο Διδάσκαλος και Κύριος τους αφήνει, γιατί; Για να ολοκληρώσει το σωτηριώδες έργο Του, για να επαναφέρει την ανθρώπινη φύση "εις το αρχαίον κάλλος", εκ δεξιών του Πατρός.

           Επομένως, "ουχί η καρδία ημών καιομένη ην εν ημίν"; Μπορεί να ολοκληρώθηκε η Πασχάλιος περίοδος, όμως έχουμε προ οφθαλμών την ένδοξο Ανάληψη του Χριστού, έχουμε προ οφθαλμών το δρόμο που χάραξε η Ανάσταση του Χριστού ή καλύτερα τον προορισμό της Αναστάσεως, τη θέωσή μας και τη μελλοντική μας Ανάσταση ή Ανάληψη "εν νεφέλαις... εις απάντησιν του Κυρίου εις αέραν". Ας ακούσουμε τους λόγους των Αγγέλων "τί εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ' ημών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν" (Πραξ. α΄, 11). 

Αμήν, ναι έρχου Κύριε Ιησού!