Γράφει ο Βασίλειος Χ. Φαρμάκης
Καφεπώλης-Χοροδιδάσκαλος
Π.Σ. Χαροκοπίου
Το Χαροκόπι, λόγω της μορφολογίας του εδάφους επί του οποίου αναπτύχθηκε, είναι σημείο αναφοράς για την ευρύτερη περιοχή· όχι μόνο των χωριών των Τζουμέρκων -απ΄όπου έλκουν την καταγωγή τους οι Χαροκοπίτες - αλλά και των γύρω χωριών του κάμπου. Είναι χωριό κτισμένο σε αμφιθεατρικά στη μόνη δίοδο προς τον Άραχθο ποταμό και τα Βόρεια Τζουμέρκα. Η θέση του αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση, εξέλιξη και ανάπτυξη του οικισμού.
Η διέλευση των ταξιδιωτών από και προς τα Ιωάννινα είχε και έχει απαραίτητη στάση στο χωριό της βρύσης του Χαροκοπίου. Η κίνηση αυτή δημιούργησε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ίδρυση τριών χανιών (χάνι= πανδοχείο, από την τουρκική λέξη hum) εντός των ορίων του οικισμού, όπου θα έβρισκαν ανάπαυση και φαγητό οι ταξιδιώτες, οι αγωγιάτες και τα ζώα τους.
Ακόμη, σταθμός για κάθε ταξιδιώτη, εκτός από τα χάνια του χωριού, ήταν και τα καφενεία. Ένα τέτοιο ήταν και το καφενείο του "Φαρμάκη" ή του "Κίτσιο Γιαννούλα". Ο Χρήστος Φαρμάκης (προπάππος μου) το 1947, όπως αναφέρει η υπέρθυρη επιγραφή, έχτισε στην ανατολική πλευρά του σπιτιού του στην Αράθερ΄ ένα ισόγειο οικοδόμημα για να το χρησιμοποιήσει ως καφενείο και παντοπωλείο. Η κίνηση του συγκεκριμένου καφεπαντοπωλείου σε συνδυασμό με τα παρακείμενα κτίρια της οικογένειας Φαρμάκη έκανε πολλούς χωριανούς νεότερους στην ηλικία - γεννημένους μετά το 1950 - να πιστεύουν ότι λειτουργούσε ως χάνι. Αυτή είναι μια εσφαλμένη και αναληθής άποψη.
Το καφενείο βρίσκεται πάνω στην επαρχιακή οδό Ιωαννίνων- Πετροβουνίου, στο νοτιοανατολικό άκρο του οικισμού του Χαροκοπίου. Έτσι, λόγω της θέσης του συγκέντρωνε πάντοτε πολύ κόσμο, κυρίως περαστικούς-ταξιδιώτες που σταματούσαν για να πιουν ένα καφέ με κρύο νερό και λουκούμι ή κανά τσίπουρο, να ανταλλάξουν καμιά κουβέντα και να συνεχίσουν το ταξίδι. Γι΄ αυτό και παρανοήθηκε η χρήση του. Οι θαμώνες του καφενείου και τα ζώα τους που βρίσκονταν τριγύρω από το στάβλο έδωσαν την εντύπωση σε μερικούς ότι διανυκτέρευαν εκεί.
Το καφενείο βρίσκεται πάνω στην επαρχιακή οδό Ιωαννίνων- Πετροβουνίου, στο νοτιοανατολικό άκρο του οικισμού του Χαροκοπίου. Έτσι, λόγω της θέσης του συγκέντρωνε πάντοτε πολύ κόσμο, κυρίως περαστικούς-ταξιδιώτες που σταματούσαν για να πιουν ένα καφέ με κρύο νερό και λουκούμι ή κανά τσίπουρο, να ανταλλάξουν καμιά κουβέντα και να συνεχίσουν το ταξίδι. Γι΄ αυτό και παρανοήθηκε η χρήση του. Οι θαμώνες του καφενείου και τα ζώα τους που βρίσκονταν τριγύρω από το στάβλο έδωσαν την εντύπωση σε μερικούς ότι διανυκτέρευαν εκεί.
Επίσης, την άποψη αυτή μπορεί και να επηρέασε η μορφή του οικοδομικού συγκροτήματος, καθώς είναι εκτεταμένο και επιβλητικό. Ο κυρίως όγκος του οικοδομήματος είναι χτισμένος με νοτιοανατολική έκθεση και έχει μορφή εγγεγραμμένου, αντεστραμμένου "Γ" και αποτελείται από ένα δίπατο κτίσμα με ισόγεια προέκταση. Το δίπατο κτίσμα είναι το σπίτι της οικογένειας Φαρμάκη, ενώ η προέκταση είναι το καφενείο. Νοτιοδυτικά του οικήματος βρίσκεται το μαγειρείο ή μαγειρειό διατηρώντας μέχρι σήμερα αναλλοίωτη τη μορφή του. Είναι δείγμα εξαιρετικής μαστορικής τέχνης και αποτελεί ένα από τα λίγα καλά σωζόμενα μέχρι τις μέρες μας.
Το μαγειρειό είναι ο πρόδρομος του σημερινού χώρου που εντάχθηκε στα σπίτια με την ονομασία "κουζίνα" και ήταν απαραίτητο για την κάλυψη των αναγκών της οικογένειας. Η κατασκευή του μαγειρειού εκτός της οικίας ήταν αναγκαστική λύση για όλες της οικείες, τα καφενεία και τα χάνια, καθώς αποφεύγονταν οι δυσάρεστες συνέπειες του μαγειρέματος στη φωτιά του ξύλου (κάπνα, γάνες κ.α.), είτε αυτό ήταν κατσαρόλα στην πυροστιά της γωνιάς είτε η γάστρα.
Το μαγειρειό είναι ο πρόδρομος του σημερινού χώρου που εντάχθηκε στα σπίτια με την ονομασία "κουζίνα" και ήταν απαραίτητο για την κάλυψη των αναγκών της οικογένειας. Η κατασκευή του μαγειρειού εκτός της οικίας ήταν αναγκαστική λύση για όλες της οικείες, τα καφενεία και τα χάνια, καθώς αποφεύγονταν οι δυσάρεστες συνέπειες του μαγειρέματος στη φωτιά του ξύλου (κάπνα, γάνες κ.α.), είτε αυτό ήταν κατσαρόλα στην πυροστιά της γωνιάς είτε η γάστρα.
Στο βόρειο μέρος του καφενείου, σε απόσταση πέντε μέτρων από το κεντρικό οικοδόμημα, είναι χτισμένος ο στάβλος ή αλλιώς αχούρι. Κι αυτό πετρόκτιστο, όπως τα υπόλοιπα κτίρια, ξερολιθιά, ισόγειο, ιδιαίτερα χαμηλό και επίμηκες με είσοδο από τα δυτικά, η πλακοστέγη του αντικαταστάθηκε τα τελευταία χρόνια από μεταλλικά φύλλα (τσίγκο) για την προστασία από τις καιρικές συνθήκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου