" Οι Τούρκοι του Χαροκοπίου "

Γράφει ο Πέτρος Π. Βασιλείου
  Συνταξιούχος Πτηνοτρόφος -
                  Ψάλτης

  Το Χαροκόπι επί Τουρκοκρατίας ονομαζόταν «Μπραντουβάρι», ονομασία σλάβικη. Το Μπραντουβάρι ήταν οικισμός του χωριού Βασταβέτσι, του σημερινού Πετροβουνίου. Εδώ στο Χαροκόπι καθόταν πολύ λίγες οικογένειες.  Στο μαχαλά του Αι Ταξιάρχη που λέγεται Μπόγδ΄ έμεναν οι «Κοσμαίοι». Οι Κοσμαίοι ήταν τέσσερα αδέρφια και μια αδερφή, και τα ονόματά τους : Γιάννης, Κώστας, Βασίλης, Κατερίνη και Γρηγόρης. Αυτός ήταν και είναι μέχρι σήμερα ο μαχαλάς Μπόγδ’, οι απόγονοι των Κοσμαίων. 

     

Το Μεγάλο Τούρκικο ¨Κοτσέκι"
στο πίσω μέρος της οικίας του Άγγελου Βάσιου. 

Εδώ είχε κτίσματα και μια Τουρκάλα που ονομαζόταν Ρέφω. Η Ρέφω είχε ένα γιο που ονομαζόταν Σούλιος και μια κόρη που ονομαζόταν Χάιρω. Ο Σούλιος, όπως μου είχαν αναφέρει οι γονείς μου, το 1912 ήταν στρατιώτης κι έφυγε με τον Τουρκικό Στρατό το 1913, όταν απελευθερώθηκαν τα Γιάννενα, από τους Τούρκους.

Η βορειοανατολική όψη του Κοτσεκίου.

         Η Ρέφω με την κόρη της και τον εγγονό της το Χουσένη (Χουσεΐν) έμειναν εδώ μέχρι το 1924 που έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών. Ο Χουσένης ήταν συνομήλικος με τον πατέρα μου και με άλλα παιδιά του Μπραντουβαρίου που έκανα παρέα. Το 1924 που έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών επί Ελευθερίου Βενιζέλου, ο Χουσένης ήθελε να μίνει στην Ελλάδα, στο Μπραντουβάρι και να βαπτισθεί Χριστιανός, αλλά δεν του το επέτρεψαν η γιαγιά και η μάνα του. Όταν έφθασαν στην Τουρκία, μου έλεγε ο πατέρας μου, ο Χουσένης είπε: «Ελλάδα και πάλι Ελλάδα». Στο άκουσμα αυτής της ομολογίας του Χουσένη οι Τούρκοι αντέδρασαν αμέσως καταγγέλλοντάς τον στις Τουρκικές αρχές. Πολύ σύντομα μετά την κατηγορία ο Χουσένης καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο με εκτέλεση εις θάνατον.

Η μία από τις εισόδους του. Διακρίνονται αμυδρά
οι σχισμές που δημιουργούν οι πολεμίστρες στο αριστερό μέρος.

    Επιπλέον, το Μπραντουβάρι και ο κάμπος του αποτελούσαν ιδιοκτησία-τσιφλίκι ενός Τούρκου μπέη, ο οποίος είχε ως κολίγους τους Βασταβετσιώτες (Πετροβουνιώτες) που καλλιεργούσαν φυτείες αραβοσίτου (καλαμποκιού) στις εκτάσεις του και του απέδιδαν τα γεννήματα. Τα γεννήματα συγκεντρωνόταν στο τούρκικο κοτσέκι (οίκημα), το οποίο βρισκόταν στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται η οικία του Άγγελου Ε. Βάσιου στο Χαροκόπι. Σήμερα σώζονται ερείπια από ένα μικρό τμήμα του πίσω από την οικία του Άγγελου Βάσιου. Το υπόλοιπο είχε κατεδαφιστεί προ πολλών ετών από τον Ευάγγελο Βάσιο, ο οποίος ανήγειρε εκεί την πρώτη του κατοικία.     Το άλλο κοτσέκι βρισκόταν στου Μήτρο Πρέντζα, ανάμεσα από την οικία του Κώστα Μαριά και του Γιώργο Βλάχου. Σήμερα δεν υπάρχει. Οι πέτρες από τα ερείπια χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση του Ιερού Παρεκκλησίου της Αγίας Μαρίνας.
     Στο κοτσέκι, κατέληγαν τα γεννήματα που αποτελούσαν το φόρο. Οι κολίγοι που καλλιεργούσαν τις εκτάσεις του μπέη,  κατά τη συγκομιδή συγκέντρωναν τα γεννήματα σε τρεις σωρούς. Ένα σωρό για το μπέη, ένα σωρό για το φόρο του Τουρκικού Κράτους (Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) και τέλος ένα σωρό για του ίδιους που καλλιεργούσαν τον κάθε τομέα.